'Terugblik op kwart eeuw vakredactie'

Je moest op dat moment niet in een vliegtuig zitten, want de zekerheid ontbrak of je op je eindbestemming beide voeten op de grond kon zetten. Rampspoed werd voorspeld, ook in varkensstallen met computergestuurde installaties. Maar volgens mij liep het allemaal met een sisser af. Alles draaide gewoon door.

Destijds werkte ik als voeradviseur bij Coppens Mengunie in Helvoirt. De varkenssector was in de ban van de Wet herstructurering varkenshouderij; wetgeving die in het leven was geroepen na de 2,2 miljard euro kostende klassiekevarkenspestcrisis in 1997-1998. Het sectorimago liep een flinke deuk op en onzekerheid regeerde. Menig varkenshouder gaf er de brui aan. Varkensstallen werden afgebroken in het kader van de rood-voor-roodregeling.

Gevolg: minder boeren, minder varkens, een dalende voeromzet en fusies. Mijn werkgever ging op in Coppens Diervoeding, dat nu deel uitmaakt van De Heus Voeders. Voor mij zorgden die fusie en het adviseursoverschot voor een kentering. Via-via belandde ik in het schrijversvak. Om preciezer te zijn: als kennisbron van de varkenshouderij bij het journalistencollectief Nieuwe Koeien. Een gedegen, interne opleiding volgde: learning by doing.

Mijn eerste werkdag herinner ik mij nog goed. Een camera met filmrolletje en een schrijfblok met pen kreeg ik in mijn handen gedrukt. Ik moest een varkenshouder met een bepaald korrelmaisras in woord en beeld vastleggen. Daarmee werd een kwart eeuw geleden de kiem gelegd van mijn vakredactieschap.

Met veel passie wil ik kennis delen van en met varkenshouders. Hetzelfde geldt voor iedereen die een steentje bijdraagt aan de productie van smakelijk en duurzaam vlees van het 'Hollands Varken'. Op een gezond en voorspoedig varkensjaar 2026!