'Bijdragen aan een stukje vakantiegeluk'

Extreem vaak komen via allerlei kanalen beelden voorbij van mooi gevulde borden en genietende personen. De inspanning van veehouders, vissers en personeel in de verwerkende industrie draagt zichtbaar bij aan dat essentiële stukje vakantiegeluk. Toch is de waardering voor de producenten van dierlijke eiwitten ver te zoeken, ook in het publieke debat.

Dat ervoer ik relatief dicht bij huis, tijdens een weekendje in Zuid-Limburg. We wilden met z'n tweeën in een toeristisch dorpje neerstrijken op een gezellig ogend terras met voldoende vrije plekken. Op een bordje stond: 'Even geduld, de bediening wijst u een plekje toe'. Gastvrij. Maar toen een medewerker verscheen, zei hij dat het vol was. Meer gasten kunnen we er niet bij hebben vanwege personeelsgebrek. Sorry.

In de varkenshouderij is het vinden van de juiste medewerkers lastig, maar het geeft te denken als dat in vakantieoorden ook een knelpunt is. Voor onze sector helpt het evenmin als je gesprekken opvangt van luidruchtige terrasgenoten. Zo vernam ik van een persoon aan de naastgelegen tafel dat die nooit meer een vakantiehuisje boekt in Noord-Brabant: 'Overal waar je gaat of staat, ruikt het naar varkens.'

Zijn tafelgenoot merkte op dat dat niet vreemd is met al die flats waar varkens op wel vier lagen boven elkaar worden gehouden. Zoveel dieren op een hoop kan niet goed zijn, ook niet voor hun gezondheid. Om meteen verder te gaan met zijn afkeer van het gesleep met Nederlandse varkens. In volgepropte vrachtwagens gaan ze de snelweg op om uiteindelijk in China te worden geslacht en opgepeuzeld. Zulke praktijken moeten stoppen.

Mijn vrouw was niet blij, toen ik mij met enige tact in het gesprek mengde. Als varkensredacteur voelde ik de drang om een juister beeld te geven van de Nederlandse varkenshouderij en boeren. Al met al werd het een leuk, gezellig gesprek. Dat voelt als een stukje vakantiegeluk.