'Wordt Nederland een mager spaarvarken?'

Tegenwoordig spreken we al lang niet meer van een vet varken. Het is een woord dat in de volksmond totaal onhandig blijkt te zijn en maatschappelijk gevoelig. Waar het spaarvarken als symbool van welvaart blijft, krimpt nationaal onze efficiënte en vakkundige landbouwsector. Niet omdat we het niet kunnen, maar omdat onze welvaart het niet meer wil. Productie wordt uitgefaseerd, uitgekocht en verplaatst. Ondertussen weten we allemaal dat wat hier stopt, simpelweg wordt overgenomen door andere Europese landen.

We maken ons blijkbaar geen seconde druk over de beschikbaarheid van voedsel. De schappen zijn vol, de prijzen nog betaalbaar. Alles lijkt geregeld, toch? Maar we leven in een tijd waarin we afhankelijker zijn dan ooit. Wat als we onszelf niet meer kunnen voeden en andere landen ons niet langer kunnen of willen voorzien?

Demissionair staatssecretaris Gijs Tuinman van Defensie zei het tijdens het symposium van het Nederlands Centrum Mestverwaarding treffend: 'Defensie heeft bondgenoten nodig in het landelijk gebied.' Hij heeft gelijk. Als we als welvarend land onze positie willen behouden, moeten we investeren in onze eigen weerbaarheid. Niet door de landbouw weg te duwen, maar door samen te werken. Door te kijken wat er nodig is om ons land letterlijk te blijven voeden en beschermen.

Het is tijd om verantwoordelijkheid te nemen. Om het gesprek met de landbouw te voeren in plaats van erover. Om strategische keuzes te maken die verder reiken dan vandaag, verder dan verkiezingsperiodes, verder dan de vanzelfsprekendheid van een welvaart die denkt dat alles wel goed komt. Want wat blijft er dan over van Nederland: een vet of een mager spaarvarken?

Mark Vossen
Innovatieaanjager stichting Innovatieplatform Varkenshouderij