'Waar is mijn eten?'

Bij dekgroepen van 36 in totaal weet ik niet meer hoe ik ze dan netjes in conditie moet houden. Voerstations kunnen dan een uitkomst zijn. Helaas zijn deze nieuw haast onbetaalbaar. Gelukkig konden we ze van een stopper overnemen en werd het ineens aantrekkelijk om door te pakken. Al helemaal met de wetenschap dat gegevens die het computersysteem vastlegt er ook uit te halen zijn. We kunnen straks zien hoeveel een zeug daadwerkelijk gedurende haar dracht heeft gegeten en theoretisch is deze data ook te koppelen met LeeO.

Maar zover zijn we nog niet. We hebben eerst nog een uitdaging: zorgen dat de zeugen allemaal elke dag netjes zelf hun eigen portie voer op gaan halen. Zoals een boer moet wennen aan een systeem, moet een zeug dat ook. Logisch. Het lijkt of je een baby hebt gekregen en de gebruiksaanwijzing ontbreekt. Red u zelf. Goed kijken naar het gedrag helpt je al een eind op weg. Natuurlijk is het in het begin heel spannend voor een zeug. Er gaat een deur sissend open en dan moet je daar in lopen en afwachten wat er gaat gebeuren. Gelukkig zit er een knopje op het voerstation, zodat wij de zeugen gelijk van wat brokjes kunnen voorzien. En reken maar dat een zeug slim is. Daar waar voer valt, is ze er snel bij.

Toch is het in het begin opletten. Gaan ze in het station, gaan ze ook weer uit het station of gaan ze er zelfs in slapen? Of wat dacht je van ervoor gaan liggen. Onze hoffelijke dames wachten dan in plaats van dat ze een bazin even vermanen om op te staan, zodat zij erin kunnen. Behalve als de voerbeurt opnieuw start. Dan staan de bazinnen vooraan en worden de stations volop gebruikt. Dat duurt tot een uur of 9 's avonds en dan wordt het bedtijd. Hoe bedoel je zo lui als een varken.

Dan heb je nog verschil in worpnummers. Het zijn net mensen. Waarbij de jeugd onbezonnen gewoon het gaat proberen, is die oude zeug toch echt wel terughoudend om iets nieuws te leren. Maar met wat sturing van een schotje, lopen ze er uiteindelijk wel in. Tot nu toe hebben we één hoogbejaarde hele zware dame er ondanks verwoede pogingen nog niet in gekregen. Zij gaat terug de dekstal in en krijgt helaas een kruis op de kaart. Nog één keer biggen en dan is het gebeurd voor haar. Als zij de enige is, teken ik gelijk. Maar tja, we hebben een driewekensysteem, dus zijn we nog wel even bezig.

Gelukkig hebben we overcapaciteit en ga ik er vanuit dat het straks wel vlotter gaat. Wij begrijpen het systeem en onze zeugen steeds beter.

Ruth van der Haar
varkenshouder in Collendoorn