Beter Leven-keurmerk zorgt voor modaal inkomen extra bij varkenshouders

De adviseur presenteerde de berekeningen onlangs tijdens een informatieavond van de coöperaties Zuid-Oost Salland en CAV Den Ham. Volgens hem kan het inkomensverschil oplopen tot ruim een modaal jaarinkomen. In 2025 bedroeg de gemiddelde voerwinst voor Beter Leven-deelnemers 176 euro per gemiddeld aanwezig vleesvarken. Ter vergelijking: bij gangbare bedrijven lag dit bedrag op 126 euro.

Een gangbaar varkensbedrijf met duizend dieren houdt na aftrek van de mestafzetkosten een nettoresultaat over van 94.000 euro. Een Beter Leven-bedrijf, dat vanwege de grotere vloeroppervlakte per dier tweehonderd vleesvarkens minder houdt, overtreft dit resultaat toch met een netto-opbrengst van 115.200 euro.

Kwetsbaar

In deze berekeningen is het prijsverschil voor de aankoop van biggen al meegenomen. Bekker benadrukt de kwetsbaarheid van Beter Leven-bedrijven op het gebied van de biggenvoorziening. 'Stopt een Beter Leven-vermeerderaar of kiest die voor een andere afzetmarkt, dan valt het voor een vleesvarkenshouder niet mee om opnieuw gecertificeerde biggen te krijgen', stelt hij.

'Deelnemers aan het Beter Leven-keurmerk ontvangen gemiddeld 18 à 19 cent per kilo geslacht gewicht meer dan hun gangbare collega's', zegt de adviseur. In eerdere jaren lag dat verschil meestal rond de 10 cent.

De verdubbeling van de vergoeding is een direct gevolg van de nieuwe Beter Leven-criteria, die sinds 1 januari 2025 van kracht zijn. 'Wie daaraan voldoet, ontvangt al snel een toeslag van 6 tot 7 cent per kilo meer. En door concurrentie tussen slachterijen komt daar vlot nog ongeveer 2 à 3 cent bij', legt Bekker uit.

Onrust

De nieuwe criteria veroorzaakten veel onrust. Lange bestond de vrees dat het programma te weinig deelnemers zou overhouden om aan de groeiende vraag naar Beter Leven-vlees te voldoen. Die angst blijkt ongegrond; de verschillende programma's zitten vol.

In Nederland zijn 4,9 miljoen vleesvarkensplaatsen bij 90 procent bezetting, tegenover 6,1 miljoen enkele jaren geleden. Volgens Bekker verdwenen plaatsen onder andere door opkoopregelingen en de grotere oppervlaktestandaarden binnen het Beter Leven-keurmerk. Ondanks dat bleef de totale productie van vlees vrijwel op hetzelfde niveau.