Broem broem

Onze jongste hoort ze al van verre aankomen.

Na een lange winter komen alle tractors weer van stal. Het land wordt zaaiklaar gemaakt. Nog even wat extra mineralen zodat wat er gezaaid wordt ook lekker groeit. Dan hoor je overal op het platteland, dus ook hier, het gebrom van de motoren. Want wat vroeger met velen uren hand en paardenkracht moest gebeuren, wordt nu in een paar uur door heel wat paardenkrachten gedaan.

De tractors doen hun werk precies, gestaag en stoer. De bestuurder kijkt al even stoer, soms starend voor zich uit om de ploeg voor recht te houden, soms achterom kijkend naar het omgooien en brokkelen van het zand of de klei.

Zo’n tafereel vind ik altijd iets machtigs moois hebben. De bewerking van het land, letterlijk en figuurlijk ‘die bodem’ voor ons eten. Boeren leven daarnaartoe om weer met die stoere tractor het land op te kunnen, wachtend op de natuur die het sein op groen zet. Want het weer moet goed zijn.

Deze winter heeft lang geduurd, het was lang koud en dan is de grond ook later klaar voor bewerking en zeker voor het zaaien en poten. Er is later gras voor de dieren. Spannend of de natuur het nog inhaalt dit jaar.

Als je deze dagen gaat fietsen of wandelen op het platteland kun je er eens op letten. Misschien kun je de spanning van de bestuurder op het land zien. Kijk hem maar eens goed aan, of die stoere blik veranderd in een lach als je zwaait.

Onze jongste kent het geluid en is onder de indruk als er weer een tractor voorbij rijdt. Duurt nog even voor ik hem kan uitleggen dat het onze voedingsbodem is. Voorlopig nog maar even ‘broem, broem, ja tractor’ herhalen…