Trots

Onlangs werd in Zeist de 17e winnaar van de prijs Agrarisch Ondernemer bekend gemaakt. VION Food Group is al meerdere jaren een van de partners van dit evenement. Elk jaar weer word ik verrast met dossiers van bedrijven die klinken als een klok. En toch constateren we dat we in de verschillende sectoren ondernemers en bedrijven kennen die echt top zijn, er absoluut bij horen maar nooit meedoen. Naar de redenen daarvoor kunnen we alleen maar raden. Wil de ondernemer zijn visie niet delen? Wil hij geen inzicht geven in zijn financiële resultaten? Ontbreekt zijn trots? Die laatste licht ik eruit: trots. Daar zit veel op vast.

We hadden dit jaar een genomineerde varkenshouder die kans maakte op de overwinning. Of eigenlijk waren het er twee: de broers Twan en Ludo Poels uit Meerlo. Een mooi bedrijf, voorlopers in de sector, een goede verbinding met de buurt en bezig met de toekomst. Alleen al die nominatie is een prijs op zich voor de Nederlandse varkenssector.

Winnaar zijn ze niet geworden, maar met de nominatie waren ze ook al blij. Toch knaagde er iets bij beide broers. Op de dag van de prijsuitreiking hadden ze een podiumgesprek met Astrid Joosten over hun bedrijf, filosofie en nominatie. Milieu, mestverwerking, dierenwelzijn en antibiotica, stuk voor stuk markt- en maatschappelijk gedreven onderwerpen passeerden de revue. Allemaal zaken waarop de broers een heldere visie hebben en mee op kop willen gaan.

Dat is ondernemerschap en het verklaart hun nominatie. En toch…hadden ze het gevoel dat ze in het gesprek in de verdediging zaten. Na afloop vertelden ze me dat ze een cursus gaan volgen, want ze waren niet tevreden over hun optreden. Ook al vond ik dat ze een goed verhaal hadden. Dat ze zich hier verder op willen ontwikkelen, is het ware ondernemerschap van de broers Poels.
Trots hebben en trots zijn straal je uit. En dat levert automatisch respect op van je omgeving, van de media, van de politiek, van iedereen. Maar het is zó normaal geworden dat we in de winkel een keur aan goed en lekker eten vinden. En ook nog eens tegen prijzen waar de consument blij van wordt.

Wie staat er stil bij de inspanningen van de boer om die levensmiddelen te maken? Tijdens de afgelopen Pinksteren drong het weer in zijn volle omvang tot me door. Heel Nederland recreëerde. Op het strand, platteland, terras, in de tuin en massaal aan de barbecue. Een lekker lang warm weekend. En waar waren de boeren? Gras maaien, schudden, oprapen, inkuilen, persen. Massaal. Dag en nacht. De burgers en buitenlui hadden het goed en genoten gegarandeerd van allerhande eten dat diezelfde boeren met zorg hebben gemaakt.

Waar vroeger de slager het plakje lekkere worst weggaf en vroeg of hij die ene karbonade wat dikker moest snijden, is dat persoonlijke contact vandaag de dag verdwenen. Ook wij stoppen ons vlees hermetisch en zuurstofarm achter een plastic venster. Dat mooie en lekkere product moet zichzelf maar zien te redden in het schap. En daar is een wereld te winnen. Voor ons allemaal. En vooral voor die trotse boeren. Zij verdienen het.

Marc van der Lee
Directeur Communicatie VION