Blog

'Vergeten waar we vandaan komen'

Maatschappij Anita Rozendaal-Baaij 06 okt 2022 om 08:30uur

Spreek je iemand die verder van de sector af staat, dan zal hij of zij een aantal dooddoeners noemen waarom een inkrimping van de veestapel niet zo rampzalig is als het lijkt. Neem bijvoorbeeld het standpunt dat Nederland meer produceert dan wij zelf consumeren. Zo kan er een behangvel gevuld worden met overtuigingen en argumenten waarom Nederland minder grootschalig zou kunnen boeren. Ook in ‘Den Haag’ lijkt het besef over de realiteit pas langzaam binnen te druppelen.

Natuurlijk, het tijdsbestek tussen 1940 en 1945 heeft haar stempels gezet en sporen nagelaten. Zoomen we in op gebieden waar dit de actualiteit is, dan herhaalt de geschiedenis zich. Neem de contreien van Cambodja. Daar is de Rode Khmer tot 1979 aan de macht geweest. Met alle gevolgen van dien. Inmiddels is het tij langzaam aan het keren en dat zie je terug op het platteland. Met name Chinese investeerders bouwen daar stallen in rap tempo op. Voor omliggende ondernemers is het kiezen of delen: meegaan of stoppen. En dat vinden we normaal.

Kijk niet vreemd op als Canadese varkens naar Vietnam overgevlogen worden om de genetica van de Vietnamese varkensstapel te optimaliseren. Het kan allemaal, want: in landen waar armoede heerst, is een efficiënte voedselproductie de nummer één levensprioriteit. En dat zijn we in de westerse consumptielanden compleet vergeten.

Met name de mensen ‘uit de stad’ lijken het belang van een goede- en gezonde voedselproductie uit het oog te zijn verloren. Zo concludeerde Johan Remkes, die overigens een aantal rake uitspraken had richting het kabinet. Volgens Hoekstra zal het kabinet er alles aan doen om deze kloof te dichten. Meer woorden, geen daden. Met een minister Van der Wal die onlangs pas heeft vernomen hoeveel innovaties die de sector al gedaan heeft om de uitstoot fors te reduceren. Belooft dat wat.

Ook elke manier van positieve marketing rondom de sector wordt moeilijk gewaardeerd. Het ‘Liegebeest van het jaar spotje’ was -hoe kan het ook anders- een boerencampagne. Op dierendag verzamelen 80 BNN’ers zich om een petitie te laten tekenen door burgers, om een einde te maken aan de bio-industrie. Gelukkig zijn er mensen zoals Linda Verriet die kunnen uitleggen dat bio-industrie in Nederland niet eens bestaat. Ze heeft het op te nemen tegen veganist én boekenschrijver Rutger Bregman die in een nogal idealistische wereld leeft van kinderverhaaltjes en lachende boerderijdieren.

Het wordt een zware maar noodzakelijke kluif om de agrarische sector te wapenen tegen de marketingmachine van organisaties zoals Wakker Dier, met een marketingbudget van 2,5 miljoen euro. En daarmee het beeld én belang van de sector te blijven vertegenwoordigen.

Anita Rozendaal-Baaij
Freelance vakredacteur en eigenaar van RED schrijft