Goed verhaal

Vorige maand was ik een paar dagen in Engeland. Reisjes naar het buitenland zijn vanwege de volle agenda schaars, maar met behulp van een Engelse collega die een mooi programma voor me samenstelde, kon ik twee dagen optimaal benutten voor het leggen van nieuwe contacten.
Het was mijn bedoeling te kijken waar ik verbindingen kan leggen tussen Nederlandse en Engelse varkenshouders, kansen te taxeren voor innovaties die wij hier ontwikkeld hebben en mogelijkheden te onderzoeken voor het uitwisselen van kennis.

Ik had een vooroordeel over die Engelse ‘keuterboeren’, weet ik nu. We bezochten drie varkenshouders: een gesloten bedrijf met 750 zeugen, een outdoorbedrijf met 600 zeugen en een vleesvarkensbedrijf op voergeld. Het viel me op dat ze bezig zijn met diergericht management en niet met hardware. Ze kijken naar wat een dier nodig heeft en bouwen daar het systeem omheen. Niet andersom.

Op het indoorbedrijf van Robin en James Brice zijn nachtdiensten een vast onderdeel in de werpweek. Zoon James en zijn vriendin doen dan niets anders dan biggen aan de biest helpen. Tomen uniformeren op basis van gewicht en geschatte melkproductie van de zeugen. Het resultaat is dat de ‘kleine’ biggen (600-800 gram bij de geboorte) drie weken later soms zelfs nog zwaarder zijn dan ‘normale’ biggen.

Op het outdoorbedrijf is alles gericht op aandacht in de werpweek en het volgen van een strak voerschema voor de zeugen. Hoog-laag-hoog: herstellen, goed in conditie komen en dan maximale melkgift (zonder uierontsteking). Werkschema’s, looproutes en een protocollenboek voor de zoogperiode zorgen voor timemanagement op 20 hectare.

Het indoorbedrijf speent 31 biggen per zeug per jaar. In verouderde stallen, zonder automatisch voersysteem. De uitval tot spenen op het outdoorbedrijf is nog geen 10 procent. Topresultaat in wat wij een ‘suboptimale technische omgeving’ zouden noemen. Maar in beleving ‘natuurlijker’ en nog een stuk goedkoper ook. Goed verhaal.

Ook in hun marketing hebben die Engelsen hun verhaal op orde. Volop varkensvlees in de schappen, het grootste deel ook nog ‘branded’. Ik sloeg steil achterover. Een foto van de boer, maar op zijn minst de Britse vlag prominent op de verpakking. Wist u dat Engelse varkenshouders elke twee maanden bijhouden hoeveel varkensvlees in de schappen Brits is? En dat inzichtelijk maken via de Porkwatch? ‘Dankzij onze boeren behoren wij tot de wereldtop als het gaat om aandacht voor dierwelzijn’, las ik op het vleesschap bij Waitrose. Goed verhaal.

Ik ontdekte nog Nederlandse bacon bij Tesco, maar die was goed weggemoffeld in het onderste schap. Ik dacht na over ons verkoopverhaal. Hebben we dat eigenlijk wel? Wat ik vaak hoor gaat over innovatie en efficiëntie. Fantastische doelstelling, maar is het ook een goed verkoopverhaal? Ik besloot het te testen bij de Engelse boeren. ‘Wij zijn de meest innovatieve en efficiënte producenten ter wereld’, zei ik. Ze keken me aan begonnen te lachen. ‘Gefeliciteerd. Een beter argument voor lage inkoopprijzen kun je niet hebben’, kreeg ik als antwoord. Goed verhaal.

Janneke Janssens
Eigenaar Varkens.nl