Uniformiteit graag

Jaren geleden had ik de illusie dat alle ziekenhuizen en artsen in Nederland werkten volgens dezelfde spelregels en dat ze op basis van dezelfde informatie en inzichten uniform handelden. Sinds de vondst van de veegerelateerde MRSA weet ik dat niets minder waar is. Net als in de veehouderij, waar elke dierenarts ook zijn eigen inzichten en adviezen heeft, heeft ook elke humane arts zo zijn eigen aanpak. Om van de protocollen in de diverse ziekenhuizen maar te zwijgen.

Terwijl het eigenlijk een tijdje relatief rustig is geweest rondom de wijze waarop veehouders in ziekenhuizen en door artsen ten aanzien van de MRSA behandeld en benaderd worden, meldt men af en toe toch nog incidenten. Hierbij gaat het dan om schrijnende gevallen. Bijvoorbeeld een veehouder met brandwonden, die onnodig lang op behandeling (en dus pijnstilling) moet wachten. Of om gevallen waarbij men in kritieke situaties de familieleden toegang tot een patiënt ontzegt. Op dat moment vliegen natuurlijk de familie en direct betrokkenen door het plafond en is er een groot gevoel van onmacht en discriminatie.

Later blijkt dan ook nog dat betreffende maatregelen overtrokken en onnodig waren, maar dan is het kwaad (emotionele schade ) al geschied. Daarnaast kan elke bezoeker in een ziekenhuis zien hoe inconsequent er eigenlijk gehandeld wordt met betrekking tot MRSA. Verpleegkundig personeel wordt niet getest, want anders zouden er wel eens veel handjes tekort kunnen komen. Allerlei andere bezoekers en ander personeel kunnen overal in het ziekenhuis komen en rondlopen. Daarnaast is een goed 'schone en vuile weg-principe’, dat elke varkenshouder kent, ook vaak ver te zoeken. Men doet maar wat.

De mensen die zich bij mij melden met klachten, geven aan dat artsen en verplegend personeel zich maar slecht raad weten met dergelijke situaties. Aangezien we als sector volop bezig zijn met de gezondheid van onze dieren, weten veel veehouders als geen ander hoe belangrijk duidelijke, uniforme protocollen en regels zijn. Het maakt niet uit of je nu op een veebedrijf of in een ziekenhuis werkt. Het principe is hetzelfde.

Zoals het zich nu laat aanzien, worden de regels inzake de veegerelateerde MRSA in de poliklinieken na de zomer versoepeld. Dat heeft ermee te maken dat men er nu achter is gekomen dat de veegerelateerde MRSA, in tegenstelling tot de andere MRSA’s, niet overdraagbaar is. Als iemand opgenomen wordt blijven de regels hetzelfde, maar dan heeft de betreffende patiënt zelf natuurlijk het resistentieprobleem. Het is nu zaak om te zorgen dat alle ziekenhuizen dan ook echt dezelfde regels en protocollen toepassen. Maar ook dat men eens met gezond boerenverstand naar de andere maatregelen en beperkingen kijkt. Wat is nu werkelijk zinvol en effectief. Hiermee is veel onnodige frustratie te voorkomen.

Wyno Zwanenburg
Voorzitter NVV