Varkenshouders willen ontzorgd worden

Recent hebben we de vakbeurs voor de intensieve veehouderij in Venray weer gehad. Uiteraard ben ik daar ook geweest. Bij het aan komen rijden verbaas ik mij al over het aantal, maar ook het soort auto’s dat er staat. Schijnbaar gaat het nog niet zo slecht in de sector, denk ik dan. Binnengekomen moet ik constateren dat het aantal exposanten nog steeds enorm is. Wat zijn er toch veel bedrijven en personen die hun kost verdienen aan de primaire sector. “Allemaal mee-eters” noemde Wim Sonneveld dit ooit in een van zijn conferences. Schijnbaar gaat de krimp in de sectoren die rondom het boerenerf werken niet gelijk op met het aantal stoppende boeren. Anders zou de beurs Venray vast een stuk kleiner zijn.

Dat zou ook betekenen dat steeds minder varkenshouders deze groep in de benen moet houden. En aangezien dergelijke bedrijven alles betaald willen krijgen, wordt dit verrekend in het boerentarief. Uiteindelijk is het allemaal BBA: Boer Betaalt Alles.

Maar hoe komt het nu dat de varkenshouders dit laten gebeuren? Waarom wordt deze overbodige en onnodige financiële ballast niet ter discussie gesteld? Mijn verklaring is vrij eenvoudig: varkenshouders willen graag ontzorgd worden. Ze zijn het liefste met hun core business bezig: het houden en verzorgen van dieren. Alles wat er verder bij komt kijken, wordt uitbesteed.

Bij erg specialistische en complexe zaken, zoals vergunningverlening, ligt dit voor de hand. Maar er zijn ook heel veel zaken die varkenshouders (of zijn het ondernemers?) wel erg gemakkelijk aan anderen overlaten. Denk hierbij aan de verkoopkant aan het vermarkten van dieren. Je kunt je dieren maar één keer verkopen en toch besteedt men hier zelf maar amper tijd aan. Gewoon meegeven en ik zie wel wat ik ontvang. Dat blijft opmerkelijk.

En wat te denken van grote kostenposten zoals voer? Mij valt op dat in de stands van voerfirma’s heel veel wordt gesproken over varkensprijzen, technische stalsystemen, vergunningen en wat al niet meer zij. Maar het eigen product komt nauwelijks aan de orde. Natuurlijk is de infrastructuur rondom onze sector altijd onze kracht geweest en daar hebben we als varkenshouders ook veel voordeel van gehad, maar volgens mij is er onderhand toch wel sprake van een onbalans.

Ik denk dat de wal het schip zal keren en dat de overgebleven varkenshouders in de toekomst heel anders met de periferie om zullen gaan. De meerderheid van de varkenshouders zal de periferie beoordelen op toegevoegde waarde in plaats van toegevoegde kosten. De tijd van alleen maar ontzorgen ligt dan achter ons. Ik ben benieuwd hoe breed dit doorzet.