Ja, maar…

Ja, maar…, dat waren de eerste woorden die de spelers van het voetbalelftal van mijn oudste zoon aan het begin van het seizoen constant klaar hadden. Telkens als de trainers ze tijdens de training of in de loop van de wedstrijd ergens op attent maken. “Jullie speelden allemaal op een kluitje en links was er een zee van ruimte. Ja, maar de bal was daar niet. Waarom speelde je de bal niet af, dan had Huub kunnen scoren? Ja maar hij vroeg niet om de bal, enzovoort.

Natuurlijk, het was voor de jongens een grote verandering van de E’s naar de D’s. Van een half veld naar een heel veld, een grote goal, buitenspel. Op een half veld voetbalden ze als vanzelf op een kluitje en nu moesten ze ineens de ruimte benutten om langs de tegenstander te komen. De jongens hadden er moeite mee, de trainers hadden moeite met het ‘ja maar’ en het gevolg was dat het niet lekker liep en wedstrijden niet werden gewonnen. Als leider van het elftal maakte ik dat van dichtbij mee.

Samen hebben we daar een oplossing voor gevonden. Tijdens de wedstrijd volgen de jongens de aanwijzingen van de trainers op. In de rust en na afloop mogen ze allemaal zeggen wat ze er van vinden. Dat werkt. Het loopt weer lekker, de jongens winnen weer wedstrijden en we horen veel minder ‘ja, maar’.

Ik betrapte me erop dat ik ‘ja, maar’ ook gebruik. Het is een listig antwoord. Eerst geef ik de ander gelijk want ik zeg ja. Vervolgens voeg ik er direct aan toe dat ik het er niet mee eens ben, want na de ja komt direct de maar. Nu probeer ik het te vermijden. Of in ieder geval te bedenken wat ik nu eigenlijk wil zeggen.

Hopelijk kunt u er als varkenshouder de komende tijd ook goed over nadenken. Veel varkenshouders moeten veel vragen beantwoorden waarop ze even zoveel keren kunnen antwoorden met ja, maar…. Ga ik zelf mestverwerken? Is het een probleem dat ik geen megastal mag of kan bouwen? Wil ik een bedrijf voor mijn gezin of een bedrijf voor tien gezinnen? Op één locatie of op tien locaties? Moeten de zeugen loslopen in het kraamhok? Vind ik het belangrijk wat mijn omgeving van mij denkt? Ga ik door met de varkens of ga ik bij een ander aan de slag?

Ja maar (daar ga ik weer), dat is te veel om over na te denken zult u zeggen. Begin dan met de ‘ja, maren’ die u wel kunt omzetten naar een doen. Probeer het net als onze jongens: blijf niet met zijn allen op een kluitje aan de rechterkant op het speelveld, maar zoek de ruimte op links.

John Lamers
Redacteur Varkens