Regie in eigen hand...

Ik heb afgelopen week veel gezien van de Braziliaanse varkensmarkt. En ik heb ook veel van die markt geleerd. Een bezoek aan ‘Topigs do Brasil’ heeft mij veel nieuwe inzichten gegeven.

Brazilië is een ontwikkeld land met een sterke economische groei en grote mogelijkheden voor de landbouw. Wat dan opvalt is dat duurzaamheid daar geen modewoord is, maar een al ver doorgevoerd begrip in de maatschappij.

Voor wat betreft de varkenshouderij is duidelijk dat de Brazilianen voorlopig de wereld niet met varkensvlees gaan veroveren. Ten eerste ligt de kostprijs nog maar een fractie (ca. 10 cent) onder de onze. Ten tweede hebben ze er hun handen vol aan om de groei van de consumptie op de grote thuismarkt met 200 miljoen inwoners bij te houden.
Wat verder opvalt is dat in de supermarkt vrijwel al het vlees als merkvlees wordt verkocht. Veel verwerkte producten, maar ook het verse vlees zijn gelabeld met het merk van één van de grote integraties. En dus niet met het label van de supermarkt. Wij kennen dit verschijnsel in Nederland eigenlijk niet.

In de vitrines in de Braziliaanse supermarkt liggen kippenvleugeltjes, hamlappen, runderworstjes, etc. van meerdere merken naast elkaar. Elke consument heeft zijn voorkeur. Vaak zijn het regionaal gebonden merken. De kracht van deze ‘branding’ is dat niet de retail bepaalt waar zij producten inkoopt, maar dat de consument bepaalt welke merken de supermarkt moet hebben.  De beste merken zijn ook simpelweg in staat hun producten duurder te verkopen.

Hoe komen we in Nederland zo ver? Regelmatig wordt deze oplossing met verschillende merken geopperd, steevast is het antwoord dat ‘branding’ miljoenen kost en dus veel te duur is. Maar als we uitrekenen hoeveel de sector momenteel jaarlijks aan rendement mist, dan lijkt me dat deze miljoenen ineens in een heel ander perspectief staan. Bovendien is het de vraag of het werkelijk zoveel moet kosten. Misschien zijn er wel creatieve oplossingen.

De Unoxworst, een Van Dobben-kroket en de Mora-frikandel kennen we allemaal. De consument herkent deze producten en betaalt ervoor. Waarom geen schnitzel, bal gehakt of karbonade van zo’n herkenbaar merk?  Er zijn al tientallen initiatieven geweest. Niet alleen de retail heeft dit soort initiatieven geblokkeerd, er zijn vele andere hobbels die succes in de weg stonden.

Maar de markt is aan het veranderen. Echte samenwerking lijkt ook voor de Nederlandse varkenshouderij mogelijk!

De varkensmarkt in Brazilië bestaat voor een groot deel  uit integraties die ‘van zaadje tot karbonaadje’ eigenaar van het proces zijn. Veelal zijn dit coöperaties. Dat heeft een optimale en efficiënte samenwerking tussen de verschillende schakels tot gevolg. Maar dat is niet alles. De Brazilianen bewijzen tevens dat je hiermee de regie over je product in eigen hand houdt. En dat was toch de bedoeling?

Cor van Doorn
Revarco