De strijd rond antibiotica

Er gaat geen week voorbij of één van de agrarische media meldt ontwikkelingen rond antibiotica en de pogingen om het gebruik te verminderen. Dat dit nodig is, daar is iedereen het onderhand wel over eens. De overheid wil een reductie van 50 procent in 2013 en er gebeurt in het veld al veel om dat te bereiken. Nu halverwege 2011, dus ruim twee jaar voor het verstrijken van de deadline, worden er echter al vraagtekens gezet bij deze doelstelling. Zij zou niet haalbaar zijn.

Het is nogal een signaal dat hiermee wordt afgegeven. Want als de sector iets niet kan gebruiken, dan is het wel achterover leunen met de gedachte dat het toch niets wordt. Bovendien geloof ik daar ook niet in. Vorige week zat ik in een jury voor een award voor bedrijven die een vermindering van het antibioticagebruik laten zien. Een initiatief van Boehringer Ingelheim.

We bespraken negentien bedrijven die er binnen enkele jaren in slaagden het antibioticaverbruik met 50-90 procent te verminderen. Stuk voor stuk indrukwekkende verhalen. Sterk gemotiveerde ondernemers die beseffen dat het zo niet langer kan. Omdat ze persoonlijk in aanraking kwamen met de gezondheidsrisico’s. Of omdat ze tot de conclusie kwamen dat ze gewoon niet goed bezig waren. Wel structureel antibiotica gebruiken, maar geen vooruitgang zien in de gezondheid van de dieren.

Hebben deze ondernemers stuk voor stuk dé grote doorbraak gevonden? Nee, de aanpak van de inzenders was vaak een combinatie van maatregelen die al langer bekend zijn. Ze zijn alleen wel consequent doorgevoerd. Omdat de wil er was en omdat er een plan van aanpak was. Dat betekent niet dat het eenvoudig was om de doelen te halen. Het blijft een traject van vallen en opstaan. Varkens blijven levende wezens en gezondheidsrisico’s liggen altijd op de loer. Maar het kan dus wel.

Die verhalen sterken mij in de gedachte die mij al langer dwarszit: er is zoveel koudwatervrees in de sector. En dat is niet voor het eerst. De Amgb’s, het castreren, groepshuisvesting, afleidingsmateriaal, stro, het couperen van staarten. Altijd waren of zijn er wel argumenten om niets aan de bestaande (onwenselijke) situatie te doen. Tot de wetgever of markt dwingt om maatregelen te nemen. En dan blijkt het in de praktijk wel mee te vallen en komen er goede oplossingen.

Dus pak de handschoen op en ga de strijd met de antibiotica aan. Er zijn genoeg voorbeelden die laten zien dat het kan. Wie de award gaat winnen, blijft nog geheim tot 12 oktober op de beurs in Den Bosch.

Arend Waninge
Hoofdredacteur a.i. Varkens