Slijmremmers splijten samenwerking

Slijmremmers kunnen een alternatief worden bij het terugdringen van het gebruik van antibiotica en tegen resistentievorming. Die stoffen verstoren de samenwerking van bacteriën bij het opbouwen van biofilms. Onderzoekers van de KU Leuven ontdekten deze nieuwe manier om bacteriën van elkaar te scheiden zodat infecties effectiever zijn aan te pakken.

Bacteriën vormen hechte gemeenschappen in het weefsel waarin ze zich vestigen. Ze werken samen om een beschermende slijmlaag, een biofilm, te vormen. Deze laag beschermt ze onder meer tegen pogingen van het lichaam om de bacteriën op te ruimen. Bacteriën binnen zulke biofilms zijn tot duizend keer beter bestand tegen de werking van antibiotica, ontsmettingsmiddelen of het immuunsysteem. Door die beschermingslaag zijn vaak veel antibiotica nodig om de indringers uit het lichaam te verjagen. Hoge of vaker verstrekte antibioticadoseringen kunnen resistentie aanjagen.

In het wetenschappelijke tijdschrift Nature hebben de onderzoekers van KU Leuven slijmremmers aangedragen als mogelijke oplossing. Zij ontdekten dat de biofilm zowel in het voor- als in het nadeel voor de bacteriën kan werken. Door een slijmremmer toe te dienen, kunnen de bacteriën hun beschermende laag niet opbouwen en verliezen ze hun gebundelde krachten. Volgens professor Hans Steenackers worden de ‘van elkaar gescheiden’ bacteriën weggespoeld door mechanische krachten en kunnen ze makkelijker gedood worden door antibiotica, ontsmettingsmiddelen of het immuunsysteem.

Het Leuvense onderzoek geldt als een doorbraak omdat de slijmremmethode de resistentie tegen antibiotica kan oplossen. Volgens Steenackers bekijken onderzoekers van KU Leuven samen met producenten van diervoeders en reinigings- en desinfectiemiddelen naar toepassingsmogelijkheden in de veehouderij. Het kan een methode zijn om het antibioticagebruik verder te verlagen en om bijvoorbeeld salmonella effectiever aan te pakken.