Wonderapparaat!?

Wat zou het makkelijk zijn: een “wonderapparaat” in het drinksysteem monteren om altijd zeker te zijn van schoon water. En daarmee ook de diergezondheidsstatus te verbeteren, zonder iets in het water te hoeven doseren.

Regelmatig krijg ik de vraag wat mijn ervaring is met dergelijke apparatuur. Zo zijn er watervitalisers, die vooral in de pluimveewereld - met wisselend succes - ingezet worden. Hierbij wordt onder andere geclaimd dat straling als gevolg van magnetische velden en wateraders wordt weggenomen en dat mineralen hierdoor beter opneembaar worden. De werking van deze apparatuur is zeer lastig meetbaar te maken. De eigenschappen van het water qua oplosbaarheid en dergelijke zullen wellicht veranderen. In chemische wateranalyses van voor en na het apparaat zullen wat betreft gehalten geen veranderingen zichtbaar zijn.

Enerzijds heb ik mijn vraagtekens bij deze vitalisers, anderzijds is het mij ook duidelijk dat we nog lang niet alles weten over de invloed van de waterstructuur op diergezondheid en productieresultaten.

Daarnaast zijn er in de afgelopen jaren producten als Aqua 4D en Harsonic geïntroduceerd. Deze apparaten zorgen voor trillingen op verschillende frequenties, waardoor kalkaanslag en biofilm wordt afgebroken en de voedingsbodem voor bacteriën verdwijnt. Het gaat hier dus niet om directe desinfectie, maar om te voorkomen dat micro-organismen zich aan de leidingwand hechten.

De eenmalige aanschaf van een dergelijk apparaat, dat nauwelijks of geen onderhoud en gebruikskosten kent, klinkt interessant. Endoscoop-beelden geven duidelijk aan dat leidingwanden na montage van dit systeem steeds schoner worden zonder dat er reinigingsmiddelen aan het water gedoseerd worden.

Bij deze apparatuur is het wel belangrijk dat zeker in de beginfase de losgekomen vervuiling weggespoeld wordt uit het drinksysteem. Verder kan de werking van de apparatuur afnemen door elektromagnetische velden en barrières in het drinksysteem als vlotterbakken, waterfilters en drukregelaars. Daarnaast is het de vraag hoe goed de werking van deze apparaten is bij extreme omstandigheden. Denk daarbij aan situaties waarin er drinkwatertoevoegingen gedoseerd worden bij jonge dieren waar de doorstroomsnelheid dus laag is en er snel opwarming optreedt.

Deze systemen van “fysieke” waterbehandeling kan je naar mijn idee zien als een aanvullende, duurzame oplossing: met minder gebruik van reinigingsmiddelen continu aan waterkwaliteit werken. Maar een wonderapparaat? Dat gaat wel ver. De basis blijft dat (bron)waterkwaliteit en systeemaanleg eerst op orde moeten zijn. En neem de goede kwaliteit en beschikbaarheid van water nooit als vanzelfsprekend aan. Routinematige controle blijft steeds opnieuw nodig.

Joost Straathof
Eigenaar JSWater