Vakantiestress

Heerlijk vind ik het om na te denken over ‘waar’ we naar toe gaan op vakantie. Het streven is om een lang weekend of midweek ertussenuit te gaan. Even écht weg en tijd maken voor het gezin. Even geen bedrijf, geen varkens, geen vertegenwoordigers, maar ontspanning en een stukje andere omgeving verkennen. Geopperd werd om naar een Waddeneiland te gaan. Heerlijk uitwaaien op het strand.

Totdat mijn zus een balletje opwierp om samen naar onze andere zus te gaan in Canada. Zij is inmiddels ingeburgerd in Manitoba, de graanschuur van Canada. Hier moest goed over nagedacht worden, want dat is wel een hele andere onderneming. Met het hele gezin gaan, is dan al geen optie meer. Vliegen is immers niet goedkoop en dan moet je er eigenlijk ook wel 10 tot 14 dagen voor uittrekken. Zoiets is wel even wat anders dan een midweekje.

Besloten werd dat het een zussentrip ging worden. Mijn man kon twee weken vrij krijgen vanuit zijn werk, zodat dat het werk op ons bedrijf en de zorg voor onze twee kinderen geregeld was.

Pff en toen begon het pas. Nadenken wat je in Manitoba wil doen is geweldig, maar langzamerhand ontstond thuis de vakantiestress. Het begon met het langs lopen van de voorraden. Het leek wel of alles op was. Eerst maar een eigen varken naar de slager laten brengen, om voldoende vlees in huis te hebben. Natuurlijk was ook het zakgoed bijna op, net als de merkstiften, spray, invoelhandschoenen en ga nog maar even door. Het leek wel of er veel meer besteld moest worden dan anders.

Maar aangezien ik volledig meewerk, moest ik ook al mijn werk overdragen. Pff… stress. Stress.. wat kan naar voren geschoven worden en wat naar achteren, zodat de thuisblijvers geen extra werk hebben. De briefjes met werkschema’s, kinderschema’s, things to do… overal lag wat... Dit en dat nog regelen, afspraken zoveel mogelijk naar achteren zetten. Er is nu werk genoeg. Één voordeel dit jaar: de kleine onderhoudsklusjes kunnen blijven liggen. Die komt mijn man vanzelf wel tegen.

Ook had ooit een stagiaire een werkplanning voor ons bedrijf gemaakt. We werken met een driewekensysteem. Door dit op één A4 te hebben, kan je simpel uitleggen wat onze vaste werkzaamheden zijn. Maar tja 2 weken werk op één A4 past natuurlijk weer niet. Snel het werkschema opgezocht en elke week ruim op een A4 uitprinten. Tijdens de koffie en het eten continu hierover blijven nadenken. Wat missen we nog, wat moet nog toegevoegd worden, wat is inmiddels veranderd.

Pff, hoe bedoel je stress. Vooral als je ziet dat de klimaatinstellingen er niet op staan en je weet dat deze aangepast moeten worden. Maar ook dat zeug 6773TD als die niet berig wordt, afgevoerd moet worden. Je hoopt toch echt dat je niets vergeet. Je wilt dan wel 24 werkbare uren in een dag hebben.

Toch dringt de tijd en heb je geen keus meer of je MOET je koffer pakken. Het vliegtuig gaat anders gewoon zonder jou weg. Door de ochtend voor vertrek niet meer in de schuur te werken, maar wel binnen bereikbaar te zijn, wordt de stress rustig omgezet in vakantierust. Een voordeel van al deze stress: het werkprotocol voor volgend jaar is geregeld.