Biggen niet meer enten voor de vleesvarkenshouderij!?

Laatst werd ik uitgenodigd door een studieclub van ondernemers in de varkenshouderij die over hun voerwinstcijfers wilden praten. Dit betrof de cijfers van hun vleesvarkenshouderijen. Het was niet zomaar een studieclub maar een echte “huiskamerstudieclub”. De voerwinstcijfers werden met elkaar vergeleken en open bediscussieerd. Een prachtige en relatief veilige setting.
Ik had het genoegen om van te voren de cijfers van deze bedrijven langs elkaar te mogen zetten en er op hoofdlijnen ook iets van te vinden. Vanuit deze globale analyse zijn we discussie gaan voeren over de verschillen tussen de bedrijven. Maar ook bespraken we de aanpak van cijfers en de keuzes die gemaakt zijn of gemaakt moeten worden. Dan blijkt altijd dat iedereen zijn eigen verhaal en aanpak heeft.

Tot nadenken aanzetten
Vooral de aanpak van één bedrijf zette mij goed aan het denken. Dit bedrijf entte de biggen voor de vleesvarkenshouderij al een hele tijd NIET. Dit feit alleen al is bijzonder om te vernoemen en nader te bekijken.
Om zo ver te komen heeft het bedrijf, met name bij het produceren van de eigen biggen, veel dingen moeten veranderen. Er lag bijvoorbeeld een duidelijke resultaatgerichte aanpak die moest leiden tot een gezonde veestapel. En deze resultaten waren goed. Sceptici onder ons zullen zeggen: “maar hoe lang gaat dat goed?” Alsof het enten van biggen daar wel garantie voor geeft!

Je ziet deze discussie ook vaak terug komen als het gaat over de biggenprijs tussen een vermeerderaar en vleesvarkenshouder. Wat kosten de biggen? Welke entingen zijn uitgevoerd? Met andere woorden: het enten lijkt gemeengoed te worden. Het is unieker, als je NIET ent. Bij een paar entingen is er sowieso een lastenverzwaring van zomaar 2,5 á 3 euro per big. Hier moet minimaal 10 á 12 procent voerwinst voor terugkomen om op gelijke hoogte uit te komen. Deze mogelijke rendementsverbetering wil ik verder niet uitleggen, want ik weet dat in diverse situaties een enting nodig is.

Veel vragen
Toch blijven veel vragen over het enten van biggen door mijn hoofd spelen: Enten we te veel? Is een enting niet te vaak het betalen van een zogenaamde verzekeringspremie? Is de basis om te starten met enten wel betrouwbaar? Welke analyses zijn nodig om er weer mee te stoppen? Zijn bedrijven niet te bang om te stoppen met enten? Regeert de angst van verslechtering van resultaten? Is een enting niet een middel van ondernemers en adviseurs om iets te doen? Zijn entingen niet te commercieel gestuurd vanuit de farmaceutische industrie waardoor we andere oplossingen onvoldoende zien? Is een enting niet een dekmantel van slecht management? Zijn alle entkosten bedrijfseconomisch wel te verantwoorden?
Ik ben er na deze prachtige huiskamerstudieclub meer dan ooit van overtuigd, dat veel entingen van biggen voor de vleesvarkenshouderij niet noodzakelijk zijn. Mijn advies is: stel jezelf veel vaker de vraag waarom je tegen bepaalde aandoeningen zou blijven enten.

Erik van der Hijden
eigenaar Farm Advies