Kwaliteit voeren

Voer is en blijft een hot item in onze sector. De afgelopen jaren is voer – of de prijzen nu hoog of laag zijn – zestig procent van de kostprijs gebleven.
Er zijn al veel voorspellingen gedaan over het prijsverloop en de voerwinsten van 2014. Voorspellingen over omzetten, winsten en rendementen. Een voorspelling over voerprijzen de ontwikkeling hiervan ga ik niet doen. Wel voorspel ik dat - juist in de tijd waarin rendementen onder druk staan – er meer aandacht komt voor de juiste voeders op het juiste moment.

Het juiste voer is een ruim begrip, dat wil ik dus wat verder uitdiepen. Ik bedoel hier niet een goede voercode of een scherpe prijs per 100 kilo. Ik bedoel het voer in zetten dat het beste past bij de situatie waarin de dieren verkeren. Kerngezonde vleesvarkens met een goede voeropname hebben ander voer nodig dan dieren met een lage voeropname. De termen start- of groeivoer zeggen mij dan ook niets. Vloervoedering van zeugen in stabiele groepen vraagt om een andere aanpak dan het voeren van zeugen met voerstation. Ook al krijgen ze hetzelfde dragend zeugenvoer.

Laatst was ik betrokken bij een project waarin keuzes gemaakt moesten over grondstoffen c.q. bijproducten. Hierbij speelden vooral twee zaken: de prijs per 100 kilo product en verwachte voerkosten per kilogram groei.
De discussie over betrouwbaarheid en zekerheid van het uiteindelijke product werd helaas onvoldoende gevoerd. Resultaat was dat het voer op papier klopte, maar in werkelijkheid stak niemand zijn hand voor dit voer in het vuur.
Uiteindelijk liepen de zaken in de stal niet zoals gepland. Hoge voederconversies, problemen met darmgezondheid en zeer tegenvallende voerkosten met een scherpe 100 kilo prijs waren het resultaat.

Bij evaluatie werden argumenten aangevoerd als ‘anders wordt het voer per 100 kilo te duur’. Maar ook argumenten rond de beschikbaarheid van producten, het verloop van prijzen door de maanden heen en meer.
Het wezenlijke punt werd echter niet aangesneden, namelijk dat kwaliteit in de stal niet gehaald kan worden zonder input van kwaliteit in het voer. Kwaliteit is ook weer een ruim begrip, dus laten wij dit omschrijven als bekende kwaliteit. Bekende kwaliteit is namelijk veel beter in te zetten. En in dit geval was er sprake van niet bekende kwaliteit van de grondstoffen.

Innovatieve inzet van restproducten in rantsoenen is goed en het is zeker aan te bevelen, echter moet het niet leiden tot gokken. Immers niet weten wat men voert behoort mijn inzien tot de categorie onbekende kwaliteit wat onherroepelijk leidt tot gokken.

Chris Opschoor
Bedrijfsadviseur TOPIGS