Snelheid wint van slimheid!

De geschiedenis van de computer begint met de geschiedenis van het rekenen. De Egyptenaren gebruikten kiezelstenen bij het rekenen, en wij doen dat nog steeds, alleen zuiveren we die kiezelstenen tot pure silicium kristallen en maken daar chips van. IBM beweerde vlak na de Tweede Wereldoorlog dat er wereldwijd niet meer dan zeven computers nodig zouden zijn, maar met de ontwikkeling van transistoren kon de computer veel kleiner en sneller worden. De markt voor grote computers werd daardoor begin jaren tachtig weggevaagd door de introductie van PC´s. Deze werden op hun beurt weer opgeslokt door de iPads en smartphones. Wie had dat tien jaar geleden gedacht?

De mogelijkheden van de informatietechnologie zijn onoverzienbaar, maar zeker is dat hun invloed op ons leven en werk enorm is. Dat komt echter niet doordat computers beter kunnen denken dan mensen. Plat gezegd hebben computers minder verstand dan idioten, ze kennen alleen enen en nullen. Nuchter bekeken was de rekenlineaal - eeuwenlang een gewaardeerd rekeninstrument - een grotere intellectuele prestatie dan de computer. Voor de rekenlineaal moest iemand op het idee komen dat door logaritmen te gebruiken optellen en aftrekken gerelateerd kan worden aan vermenigvuldigen en delen. Computers zijn in één ding erg goed: ze zijn extreem snel in het bewerken van die enen en nullen. Snelheid wint hier van slimheid. Als je het verschil in reactiesnelheid tussen mensen en computers zou uitdrukken in lichaamsgrootte, dan zou een mens groter zijn dan 50.000 km. Het verbeteren van de snelheid van computers gaat nog steeds door. We maken die chips en sensoren ook nog steeds kleiner, en goedkoper. Dat heeft invloed op hoe varkens in de toekomst worden gehouden. Ik ben er van overtuigd dat de varkenshouderij door deze ontwikkelingen er over tien à twintig jaren totaal anders uit ziet dan nu.

We gaan toe naar een nieuwe vorm van varkens houden waarbij we online actuele informatie kunnen delen door de hele keten, van fokkerij tot consumptie, en waarbij we in de stal met behulp van ICT het indviduele dier optimale aandacht en zorg kunnen geven. We passen de voersamenstelling aan het groeipotentieel van het individuele dier aan. De schatting van fokwaarden wordt accurater als we informatie gebruiken over hoe consumenten reageren op vleesproducten. En als we dagelijkse gegevens over voer- en wateropname relateren aan staltemperatuur en diergewicht, verbeteren de technische resultaten en beperken we de emissies. Deze technieken komen binnen handbereik. ‘Varkenshouden 2.0’ is dichterbij dan velen denken!

Gé Backus
Directeur Connecting Agri & Food