Evolutie in één week

Onlangs was ik een paar dagen in Kroatië, met de EPSPA (Google het eens!). Een enigszins merkwaardig gezelschap uit 11 Europese landen. Zelfs de vice-minister van Landbouw van Kroatië was aanwezig. Ik heb maar niet gevraagd wat dat inhield "vice". Verder waren de meeste deelnemers directeuren en voorzitters van stamboeken. De diversiteit in stamboeken is groot. Er zijn erbij die enige duizenden zeugen in hun bestand hebben. Maar ook grote uit Duitsland, Denemarken en Nederland waren aanwezig.

Het is gebruikelijk dat iedere vertegenwoordiger verslag doet van de gang van zaken in zijn eigen land. Het gaat dan over marktontwikkelingen, maatschappelijke ontwikkelingen, wetgeving en ontwikkelingen op het gebied van fokkerij. Vóór mij presenteerde de directeur van het Kroatiesche varkensstamboek. Hij klaagde nogal dat een aantal landen hun markt kapot maakt door biggen te exporteren. In mijn presentatie zat een plaatje, waaruit je kon aflezen dat de biggenexport vanuit Nederland naar Kroatië in 2011 is verdubbeld. We waren dus niet meteen vrienden.
Verder had ik een paar plaatjes van het Prodromi-kraamhok. Vol enthousiasme vertelde ik dat bij de ontwikkeling ervan niet alleen boeren maar ook vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties betrokken waren. Dit werd mijn Spaanse vriend te gortig. Hoe wij op het stomme idee konden komen om zeugen los te gaan houden in het kraamhok. ‘Als jullie zo doorgaan moeten we straks in heel Europa de zeugen gedurende hun hele leven in groepen gaan houden’, was zijn verwijt.

Aansluitend aan de presentaties gingen we op excursie. Op zoek naar Turapuljan Pigs. We moesten er het bos voor in. Daar leven deze dieren het hele jaar in een afgerasterd stuk bos. Rond 1900 is in een populatie wilde varkens het wolvarken ingekruist. Sindsdien wordt er mee “gefokt”. Een enthousiaste stamboekinspecteur vertelde dat deze varkens zo sterk zijn, dat het geen enkel probleem is als een zoon een keer de moeder dekt. Nou, daar dachten veel stamboekbeheerders anders over. Het varken en het vlees leken nog het meest op een omgekeerde Pietrain. De (mini) hammen aan de voorhand waren zwaarder dan aan de achterhand. Het vlees was meer vet dan spier, maar wel smaakvol.

De volgende dag bekeken we de Black Slavonian Pigs. Een soort mini Large Black, maar dan nauwelijks uniform. Hier zat wel veel meer vlees aan. Deze zeugen waren ook een stuk vruchtbaarder. Dit ras bestaat uit ongeveer 1.000 zeugen, bij zo’n 25 varkenshouders. Er worden hele bijzondere producten van gemaakt. De directeur van het stamboek vertelde dat hij het zo jammer vond dat deze 25 varkenshouders niet beter samenwerken. De bijzondere producten zouden dan veel beter te vermarkten zijn.

Bij een goed glas wijn hebben we de heerlijke bijzondere producten nog eens geproefd. De combinatie met het delen van dezelfde passie voor varkens, zorgde ervoor dat we toch weer vrienden geworden zijn. Na thuiskomst ging ik weer lekker in mijn eigen stallen aan het werk. Sleutelen aan een millimeter meer spier, een millimeter minder vet. Opfokzeugen selecteren. De slechtste en de beste waren uniformer dan de 2 meest gelijke Kroatische varkens. Mooi om in een paar dagen tijd de hele evolutie van het varken te zien.

John Lorist
Voorzitter Coöperatie Pigture Group