DOPING!

Het eerste moment dat ik van Alpe d’Huzes hoorde, was in 2006. Een bekende van mij had zich ten doel gesteld om 6x de Alp te beklimmen. Op één dag nog wel. Hoewel hij supersportief was en al vele uitdagingen was aangegaan, vond ik het gekkenwerk. Maar stond ervan te kijken dat er toen 62 van de 66 deelnemers toch 6x de streep haalden. Nu sta ik als varkenshouder en teamlid van BIG Challenge aan de vooravond om deze uitdaging na te doen.

Waarom doe ik dit? Hoe doe ik dit? Dit zijn de vragen die ik me de afgelopen tijd stelde. Twijfel? Nee, met de belevingen van de afgelopen dagen, is alle twijfel verdwenen.

Het waarom van dit alles ligt in de afgelopen jaren dat ik met m’n bedrijf aan het strijden was. Het gevecht kostte mezelf veel energie waarbij ook binnen m’n relatie uiteindelijk een breuk ontstond. Wij waren niet bestand tegen het jarenlang procederen tegen de gemeente en projectontwikkelaars.

Ik nam mij in het najaar van 2010 voor om mee te doen met BIG Challenge. Dit om een mooi doel te hebben en naar 9 juni 2011 toe te trainen. Met de bedoeling daarmee ook zaken voor mezelf en mijn toekomst op een rij te zetten. Mijn voornemen is om bij het passeren van de finishstreep ook zelf een streep te trekken. Ik wil alle negatieve energie van de afgelopen jaren omzetten naar positieve energie

Maar hoe ga ik die 6x halen? Daarvoor is de nodige doping nodig anders is dit een onmogelijke missie. Doping door verbondenheid, mooie mensen, vriendschap en samen strijden tegen de vreselijke ziekte kanker. Al vanaf de 1e bijeenkomst werd mij duidelijk dat BIG Challenge meer is dan een fietsclubje van mensen uit de varkenssector. Varkens maar zeker kanker verbinden ons aan elkaar. We leren elkaar steeds beter kennen tijdens Alpe d’HuZes. Een echt teamgevoel is er en dat is voor mij pure doping.

Ook de trainingen zijn doping. De Grenslandklassieker met 230 km in de regen, was niet te doen zonder dat we elkaar er doorheen sleepten. Dit geeft uiteindelijk een supergevoel. En de beloning: zon, vlaai en goede vriendschap.

Het is ook doping wanneer je met honderden mensen in Varkens zijn cool-shirts aan lange rijen tafels eet. Kippenvel. Of wanneer de zon tussen de bergen schijnt tijdens onze rit naar La Bararde. Of de groeiende groep vrouwen die gaat wielrennen en dus ook meedoet aan Alpe d’HuZes. Kortom: voldoende doping.

Dinsdag hebben we op de berg Herman Houweling en Hans Banken herdacht. Dan weet je als mens weer waar het leven om gaat. Dat binnen BIG Challenge Herman voortleeft via de Hermannetjes, is ook binnen de hele Alpe d’HuZes gemeengoed geworden.

Zo willen we ook dat Hans voortleeft binnen BIG Challenge. Daarom het Hansje; een glimlach van oor tot oor uitdelen op het moment dat je een zware inspanning levert. Tijdens fietsen of ziekte. Die Hermannetjes en Hansjes zijn voor mij pure doping.

Wij zullen de duwtjes en glimlachen ook in de gezinnen op het boerenbedrijf nodig hebben. Daar staat voor de nabije toekomst het nodige te gebeuren. Wat zou het mooi zijn dat wat hier binnen Big Challenge ontstaat, ook naar Nederland is over te brengen. Gezamenlijk als sector een mooie toekomst creëren. Hoe vinden we de juiste doping om dit te bewerkstelligen?

Vandaag klim ik 6 keer de Alpe op. Mijn vader die aan kanker overleed, fietst mee. Hij levert mij mijn grootste dosis doping. En niet te vergeten mijn kinderen Silke en Kas. Iedere dag weer. Dat Kas tijdens Alpe d’HuZes bij mij is op deze berg, maakt het tot een superbeleving.

Voor mij is de energie die BIG Challenge levert als doping voor de te nemen beslissingen. Als je deze energie gebruikt, weet je zeker dat je op enig moment wordt beloond.

Gerrie Jansen
Varkenshouder in Groesbeek en architect van het Hansje