In de knel door strenge uitvoering EU-natuurwetgeving

Op 1 januari 2016 is het zover. Vanaf dat moment is Nederland zes maanden lang voorzitter van de Europese Raad. In die periode vindt ook de zogenoemde fitness-check van de Europese Commissie plaats waarbij de Vogel- en Habitatrichtlijn wordt geëvalueerd. Een belangrijk moment omdat veel boeren grote problemen ondervinden als gevolg van Natura2000; het Europese netwerk van natuurgebieden wat voortkomt uit de Vogel- en Habitatrichtlijn.

Terwijl LTO, Alterra en VNO-NCW al enige tijd bezig zijn met de inventarisatie van de knelpunten omtrent Natura 2000, lijkt niemand daarvan op de hoogte te zijn. Veel wethouders en burgemeesters weten van niets. Dat komt vooral door de vele natuurorganisaties die het debat over Natura 2000 proberen te kapen. Daarom zou ik nu wel eens willen weten wat de boerenorganisaties gaan doen om verandering te brengen in deze situatie.

Afgelopen week vond er in het Europees Parlement een zitting plaats over de Fitness - check. Daar zei zelfs de directeur van het nationaal park de Hoge Veluwe Seger van Voorst tot Voorst dat de Nederlandse uitvoering van de Vogel- en Habitatrichtlijn op veel punten knelt. "Waar wij beschermde heide beschermen, moeten we tegelijkertijd bebossing tegengaan, maar dit mag niet vanwege een beschermde vogel," volgens Van Voorst tot Voorst.

Dit is nooit de oorspronkelijke bedoeling van de EU-natuurwetgeving geweest. Natuurparken, landgoederen, boeren, burgers en gemeenten zitten met de handen in het haar. Niet voor niets word ik overspoeld met klachten en knelpunten. Zelfs Nicola Notaro, de hoogste milieuambtenaar in de EU, zegt dat Natura 2000-gebieden geen natuurreservaten zijn en dat er bij de aanwijzing van dergelijke gebieden beter rekening gehouden moet worden met de sociaal - economische factoren.

Zolang dat niet het geval is, blijft de situatie voor boeren in Natura 2000-gebieden onwerkbaar. Knelgevallen moeten daarom ook zo snel mogelijk worden geïnventariseerd zodat de Europese Commissie begin volgend jaar daadwerkelijk weet waar de problemen zitten. Pas dan kan er worden nagedacht over oplossingen.

Annie Schreijer-Pierik
Europarlementariër