Alles wat verdwijnt, geeft ruimte aan wat komt

In de zomer volg ik, graag het Skûtsjessylen. Zeilen met oude vrachtschepen door mensen die op het Skûtsje geboren zijn of het nageslacht er van. Naast het zeilen vind ik de traditie heel mooi. Ik zie al voor me hoe vroeger de noeste schippers met hun gezinnen op zo’n schip in een klein roefje woonden. Dat was een hard leven.

Mooi dat een traditie in ere gehouden wordt, maar ook heel mooi dat het veranderd is. Die verandering is niet gekomen door de mensen die de traditie in ere hielden maar door vernieuwers. Voor vernieuwing heb je mensen nodig die zich uit durven spreken. Die niet meegaan met de maalstroom.

Blij verast was ik door een column van Erwin van de Wolfshaar in de Boerderij. Wel kiloknallers graag! Pang die knalt er in. Met een nieuw geluid lekker het bed opschudden. Dijksma, Wakker Dier, burgers en ook boeren zouden moeten inzien dat.... Nog een mooie is Johnny Hoogenkamp op Farmfocus. De varkenshouderij anno 2015 is failliet. Hoppa, dit zet de boel op scherp.

Nu even geen ge-ja-maar! Denk hier eens over na en ga niet de oude skûtsje Schipper uithangen die alles bij het oude wil laten. Alles wat verdwijnt geeft ruimte aan wat komt zei mijn Pake al. Alle nieuwe dingen die geroepen worden daar is vast wat op af te dingen , maar dat is op de oude dingen ook.

Mooi die nostalgie van die oude schippers. Misschien waren zij ook bang voor de verandering en dachten ze dat deze verandering hun ondergang zou worden. Juist dankzij die verandering hebben wij nu het prachtige Skûtsjessylen. Lekker racen met oude vrachtzeilschepen is leuk omdat het nostalgie is. Lekker kiloknallen met een failliete varkenshouderij is misschien ook best leuk als het nostalgie is. Maar ik zou zo graag willen weten wat er dan voor in de plaats komt zodat kiloknallen met een failliete varkenshouderij nostalgie wordt.

John Lorist
Voorzitter coöperatie Topigs