Wei?

Via twitter kreeg ik van @arie1983 een verzoek om een blog over varkens in de wei te schrijven. Van @Ronaldvern kreeg ik het volgende geinige verzoek: ‘We willen graag weten wanneer je staatssecretaris van landbouw wordt?” Ha! Dat wordt een hele korte blog: nooit. Los van de bijzondere kwaliteiten die ik mis: Laat mij maar ondernemen en genieten van het gezin en de varkens.

Laat ik over de wei duidelijk zijn: het sluit goed aan bij het natuurlijk gedrag van varkens. Het is goed voor het welzijn áls je de gezondheid ook kunt controleren en beheersen. Ook de verzorging is een aandachtspunt.
We hadden vorig jaar vier varkens in onze wei. Geer, Goor, Jeroen en Renee. Vier toppers. Ze werden naarmate ze groter werden ook brutaler en inventiever. Ze hadden een hutje onder een notenboom midden in hun wei. Om die wei liep een stroomdraad. Daar maakten ze in het begin al even kennis mee. Één keer en dan, ‘kwiek’, weten ze het. Ze raken de draad dan niet meer aan.

Toen gingen ze de wei omwoelen. Hun wroetschijven draaiden overuren en ze waren in hun element. Wij keken enigszins bezorgd naar de groene grasmat. Die verdween al snel in een zwarte onregelmatige massa. Tot de rand van de wei, daar liep de stroomdraad en die raakte ze niet aan. Wel wroette de varkens het zand dertig centimeter omhoog tegen die draad aan. De stroom liep weg. Een verkenning met de buitenwereld volgde.

Michiel was met alle kanjers van Big Challenge en Alpes ‘d Huzes in Zuid-Frankrijk. Toen ik met de kinderen na school thuis kwam, zag ik ineens twee varkens door de grote groene wei lopen. Ai. Hoe krijg ik die weer terug in de zwarte ‘wei’?
Die draden zijn niet makkelijk open en dicht te maken. De varkens even opjagen? No way. Daar zijn ze te slim voor. Lokken met een emmertje brokken? Ja. Tot aan de rand van hun eigen terreintje en daarna draaiden ze weer om. Toen kreeg ik er een in de paardenstal, met een deurtje van ongeveer 1.4 meter. Tjoeps, het bleek een springvarken. Uiteindelijk is het goed gekomen met de vier. Alleen moeten we de volgende keer beter over de huisvesting nadenken.

Inmiddels hebben we dat gedaan. Opgeven is nog steeds geen optie in huize Nooijen. Ook zijn we bij collega ‘weiboeren’ gaan kijken. Een leuk nieuwtje: binnenkort gaan hier weer varkens in de wei. Maar eerst stevige palen en hekwerk, een goede draad, handige poortjes en sluitingen plaatsen.

Onze varkens houden we liever in de wei, maar het moet wel werkbaar zijn!

Marijke Nooijen
Varkenshoudster