Kennis kopen in China

In juni was ik met de Raad van Commissarissen van Pigture Group/TOPIGS een weekje naar China. We waren er om de ontwikkeling van TOPIGS in dit belangrijke varkensland te bekijken.

Het was de derde keer dat ik in dit onmetelijke land was. Acht jaar geleden was ik er voor de eerste keer. Sinds die tijd is de Chinese economie verdubbeld! Tientallen steden met meer dan tien miljoen inwoners. Shanghai en Beijing tellen elk 23 miljoen inwoners! Als je van de stad naar het platteland rijdt is het contrast bijna niet te bevatten. De mensen wonen in kleine huisjes en het ziet er allemaal heel pover uit. Wel zie je bij de huisjes meer motoren en auto’s dan enkele jaren geleden. Ook is de infrastructuur in rap tempo verbeterd.

De varkenshouderij in China is net zo divers als het land zelf. Van een of twee zeugen in de achtertuin tot bedrijven met duizenden zeugen. De gemiddelde productie ligt op 17 biggen per zeug per jaar, maar we bezochten ook een bedrijf met een productie van 31 biggen. Dat was geen bedrijf met twee zeugen, maar met meer dan duizend zeugen. Wat je in zo’n week China ziet past niet in één blog. Daarom wil ik u meenemen naar het verhaal van de familie Chen. De grondleggers van een voedingsmiddelenbedrijf dat we hebben bezocht.

Vader Chen was 22 jaar geleden chirurg en adjunct-directeur van een ziekenhuis. Om meer te kunnen verdienen ging hij ijs maken en verkopen. In de winter werd er geen ijs verkocht en ging hij dumplings (deeg met vlees erin) maken. Dit was zo’n succes dat de hele familie, waaronder de zonen Xi en Nan, mee gingen helpen met het maken van dumplings.

De volgende stap was dumplings maken in een fabriekshal, handmatig met tweeduizend mensen. Dit was zo succesvol dat vader Chen zijn zonen naar Moskou en Barcelona kon sturen om te studeren. Xi en Nan kwamen beide met een MBA-diploma op zak terug naar China.

Ze automatiseerden het hele maakproces van dumplings (en ondertussen ook rijstballetjes). Dit heeft er in geresulteerd dat Zhengzhou Sanquan Food, het bedrijf van de familie Chen, op dit moment 30 procent van de diepvriesdumplings en rijstballetjes in China maakt. Dat zijn duizelingwekkende hoeveelheden.

De belangrijkste reden voor het automatiseren van de productie is voedselveiligheid. Tijdens de rondleiding op het dumplingbedrijf komen we langs een indrukwekkende batterij laboratoria. Hier wordt van alles onderzocht op het gebied van voedselveiligheid: zware metalen, antibiotica, bestrijdingsmiddelen, bacteriologische kwaliteit, enz.

Met meer dan 20.000 mensen in dienst maken de Chens nu geautomatiseerd en met militaire discipline voedsel. Tijdens de lunch krijgen we de producten van het bedrijf te proeven. En eerlijk is eerlijk, ze smaken voortreffelijk.

Zhengzhou Sanquan Food zit niet stil: Ze hebben onlangs vier Chinese fabrieken van het Amerikaanse concern Heinz overgenomen.
De volgende stap van Zhengzhou Sanquan Food is het opzetten van een integratie die jaarlijks 500.000 vleesvarkens produceert. De belangrijkste redenen: voedselveiligheid, traceerbaarheid, kwaliteit, verkrijgbaarheid en het opbouwen van een eigen merk varkensvlees. De managers met ruime ervaring in de varkenshouderij zijn al aangenomen.

Hoe lang duurt het nog voordat dit soort bedrijven kennis aan ons gaan verkopen?