Het komt goed…

Twee weken terug ben ik, net als veel collega's, naar de Landbouw Vakbeurs in Den Bosch geweest. Niet echt om nieuwe dingen te zien, maar meer om te netwerken. Spreken met zowel periferie als collega varkenshouders. Daarbij viel mij de gelaten stemming op, vooral bij de laatste groep. Waar de periferie nog opgetogen positieve signalen probeert af te geven, zijn de varkenshouders erg tam. Natuurlijk is dat gezien de actuele marktomstandigheden begrijpelijk.

Ik merkte dat men op zoek was naar positieve marktsignalen zoals stoppende collega's waardoor het aanbod minder zou worden, vooruitzichten op hogere opbrengstprijzen en de vraag of de voerprijzen nu eindelijk eens zouden dalen. Ook beginnen de eerste signalen door te komen van collega's die zwaar in de financiële problemen zijn gekomen en waar, al dan niet door de varkenshouder zelf, fors ingegrepen wordt. Stilzwijgende verkopen, leegdraaien van bedrijven en saneringsregelingen met leveranciers worden steeds vaker genoemd.

Vaak komt de betreffende informatie uit derde hand en hoor je hetzelfde verhaal wel drie keer op zo’n middag.
Zo gaat dat dan in de sector. Men maakt zich schijnbaar drukker om de sores van een ander, waardoor de eigen situatie schijnbaar wel meevalt. Daar put men hoop uit. En intussen boeren we met elkaar fors achteruit.

Inmiddels hebben we waar het gaat om ons kostprijsnadeel, naast de mestkosten, een nieuw nadeel ten opzichte van onze Europese collega's: de financieringskosten. Want de varkenshouders die je spreekt en zelf aangeven dat zij hun zaak goed op de rit houden, doen dit uiteraard met knappe ondernemersprestaties maar ook met fors hogere financieringskosten per eenheid (vleesvarken dan wel zeug). En daarmee wordt er in de toekomst een nog forsere uitdaging gevraagd om al de financiele verplichtingen na te komen. Geen wonder dat de banken niet klagen…

Daar we al jaren een tendens hebben dat men zeker 130% voerwinst moet draaien om ontwikkelingsperspectief te hebben, zal deze drang alleen maar groter worden. Daarmee wordt het risicoprofiel van de overblijvende (grotere) bedrijven steeds gevoeliger. Natuurlijk is dit fenomeen in en na elk prijsdal zichtbaar en maken we ons zorgen, maar ik vraag mij toch ook elke keer weer af hoe we als er varkenshouder bovenop moeten komen.

Geruststellende gedachte hierbij is dat het inderdaad ook nog steeds goed gekomen is. Vraag is alleen voor wie en wanneer het goed komt en voor wie dit te laat komt…

Wyno Zwanenburg
Voorzitter NVV