Aantallen

Er staat een opvallende laatste alinea in de brief waarmee de staatssecretaris het verslag van de ‘Megastallendiscussie’ van Hans Alders naar de Kamer stuurde. Bleker meldt de Kamerleden dat hij de onderzoekers in Wageningen opdracht heeft gegeven om een betrouwbaar totaaloverzicht te maken van de daadwerkelijk in Nederland aanwezige locaties met stallen groter dan 300 NGE, de veel gehanteerde definitiegrens van megastallen. Dit overzicht is volgens Alders in zijn verslag niet voor handen.

Pardon? Hebben we nu een hele maatschappelijke discussie over megastallen gevoerd zonder dat we weten hoeveel van dit soort stallen er eigenlijk zijn? Zo moeilijk moet het antwoord op die vraag toch niet zijn. Ons landje is kampioen registreren van allerlei gegevens. Dan moet het toch ook niet zo moeilijk zijn een overzicht te produceren met de grootte van de in ons land aanwezige stallen.

De constatering van Alders is koren op de molen van de mensen uit de sector die al vanaf het begin het gevoel hebben dat emotie in deze discussie belangrijker is dan de feiten. Ook al hebben ze misschien gelijk, het betekent niet dat de discussie over aantallen maar geneuzel is.

Alders en eerder de commissie Van Doorn gaan, tot vreugde van de belangenbehartigers, niet in op de aantallendiscussie. De discussie over de toekomstige veehouderij moet vooral gaan over de manier waarop wij in ons land vee houden, de aantallen zijn daarvan slechts een afgeleide. Dat kan wel zo zijn, maar daar kopen de initiatiefnemers van de discussie over de schaalgrootte niets voor. Die gaat niet in op de bezwaren die zij hebben. Zij distantieerden zich dan ook vrij snel van beide rapporten/verslagen. In hun reactie klinkt door dat zij zich eigenlijk niet goed genoeg gehoord voelen.

Daarmee ligt er direct een bom onder de uitkomsten van zowel Van Doorn als Alders. De roep om een andere veehouderij is goed en nodig, maar het gaat er juist ook om die toekomstbestendige veehouderij aan te laten sluiten bij de maatschappij. Het negeren van de aantallendiscussie is dan ook een valse start die het gat tussen sector en maatschappij niet dicht.

Regelmatig hoor je de stelling dat je de initiatiefnemers van de megastallendiscussie toch niet aan je kant kunt krijgen. Omdat zij niet zozeer zoeken naar minder, maar naar geen varkens. Ook met deze dooddoener win je de slag niet. Het creëren van draagvlak begint met het jezelf verplaatsen in de problemen of de percepties van je tegenstanders en niet met het negeren daarvan.

Arend Waninge
Waarnemend hoofdredacteur
Vakblad Varkens