De varkenssector is een onzekere vrouw

Fan zijn van iets of iemand, dat doe je met je hart, het is een authentiek gevoel. En dat kan al gaan om zoiets als Coca-Cola of Pepsi. Ik merkte dit ook toen ik voor Varkens 8 (het komende nummer) mensen in de supermarkt interviewde. Vraag mensen wat ze het liefst eten en de antwoorden -soms hele verhalen- vliegen over hun lippen. Je proeft het wanneer ze enthousiast zijn over een bepaald stuk vlees.

Maar vraag ze vervolgens of ze op de foto willen en ineens slaan diezelfde mensen dicht of beginnen te lachen. En (met name) vrouwen schieten door in onzekerheid en zichzelf bekritiserende commentaren. De meeste vrouwen lijken geen fan van zichzelf te zijn.

Dat was in ieder geval mijn ervaring in het supermarktonderzoek waar je in Varkens 8 alles over kunt lezen. Uiteindelijk vond ik geweldige fotomodellen die zich enthousiast lieten fotograferen. Maar waarom willen mensen je wel vertellen wat ze ’s avonds eten, maar vergaat hun eetlust als je ze op de foto wilt zetten? Ondanks de professionele fotograaf die foto's maakt waarop de meesten van ons er een stuk beter uitzien dan in het echt?

Als ik een kookboek opensla, ervaar ik eigenlijk hetzelfde, alleen in omgekeerde volgorde. Fraaie foto's van overheerlijke gerechten. Ja hallo, dat ga ik in het echt toch nooit voor elkaar krijgen? En meestal krijg ik gelijk. Smaakt het eten er daardoor minder door? Absoluut niet. De weg er naartoe is minstens zo leuk als het eten zelf. Vooraf fantaseren over de heerlijke maaltijd. Dan in werkelijkheid de spannende zoektocht in de winkel naar alle ingrediënten en de juiste wijn.

Thuisgekomen volgt de oorlog in de keuken: de messen worden geslepen, de peperkogels vliegen je om de oren en het wapengekletter van pannen klinkt door het hele huis. Aan het eind blijft er een slagveld achter. Maar de smaak van de overwinning is zoet. Al lijkt het in geen velden of wegen op het plaatje in het boek, het smaakt heerlijk. Het is écht en daar gaat het om.

Dat zouden de vrouwen in de supermarkt ook voor ogen moeten houden. Wees blij om op de foto te mogen en hoop dat je er geweldig uitziet! Dat betekent waarschijnlijk dat er in het echte leven om je gevochten wordt. Omdat die imperfecties je écht uniek maken: je wipneusje, je elkaar licht overlappende snijtanden, je kuiltjes in je wangen als je lacht en de lok die nooit goed wil zitten. Het maakt dat wij mannen ons ook echt voelen. Het hoeft niet zo te zijn als op het plaatje, geef ons maar een echte vrouw.

Wat dit met de varkenssector te maken heeft? Alles. Want als sector kun je nog zoveel mooie plaatjes op mensen afsturen, alleen de echte authentieke waarden, daar zijn mensen gevoelig voor. Die zullen ze oppikken om vervolgens zélf te bepalen wat ze ermee doen. Wees dus eerlijk over je imperfecties, ontken ze niet en loop er niet voor weg. Maar durf ook eens aan bekenden én vreemden te vragen wat ze van je vinden, positief en negatief. Geef jezelf bloot, sta open voor kritiek, durf je onzekerheid uit te spreken en te tonen. Dit betekent niet dat je geen 'mooie kleren' mag dragen, omdat je niet perfect bent. Zorg er wel voor dat ze bij je passen en jij je er goed in voelt.

Wat dat betreft is de varkenssector een onzekere vrouw, die door de juiste inzet en een passende make-over heel aantrekkelijk kan worden. Daar ben ik van overtuigd.