Lagere kostprijs of/en hogere opbrengstprijs?

Doordat ik zelf woonachtig en gedeeltelijk ook werkzaam ben in België volg ik de economische situatie in de varkenshouderij ook bij de zuiderburen. Die is momenteel ongeveer net zo slecht als voor de Nederlandse boeren.

Belgische boeren demonstreren hier flink tegen, in navolging van hun Franse collega’s. De Belgische overheid is onmiddellijk in actie gekomen en heeft een aantal maatregelen aangekondigd om de boeren tegemoet te komen. Zo heeft de regering aangekondigd om tussenkomst te bieden in de factuur van Rendac, in de kosten voor fosfaatbemonstering, de diverse toeslagen zullen vervroegd uitbetaald worden. Ook zal er tussenkomst zijn in de kosten voor de melkcontrole en tot slot wordt een indringend beroep gedaan op de bankensector om financiering te herstructureren.

Allemaal mooie tegemoetkomingen die de liquiditeitspositie op de hele korte termijn wel positief zullen beïnvloeden. Dit heeft ook een keerzijde, door al deze tegemoetkomingen wordt de kostprijs voor de boeren lager, wat dus een liquiditeitsvoordeel met zich meebrengt.

Echter een lagere kostprijs betekent ook dat bij gelijkblijvende marge genoegen kan worden genomen met een lagere opbrengstprijs. En daar wringt nu juist de schoen. Moeten we met zijn allen wel een lagere kostprijs nastreven. Uiteraard zou je zeggen, maar enkel als dit niet ten koste gaat van de opbrengstprijs. Anders graaft de primaire sector zijn eigen graf. We zitten nu eenmaal in een kostprijs gestuurde markt.

Mijns inziens moet de focus momenteel veel meer liggen op maatregelen die juist opbrengst verhogend werken. Scherp op de kosten zitten is volgens mij de basisgedachte. De prijs van het eindproduct moet de marge bepalen, niet de kostprijs. Bij gelijkblijvende marges voor alle schakels in de kolom na de primaire producent betekent dit dat het voordeel bij de primaire sector blijft hangen. De plek waar het momenteel het hardst nodig is.

Jan van der Heijden
Adviseur AEC Uden