Geert W

Geert Wilders was de afgelopen tijd veel in het nieuws. Hij zorgde voor nogal wat onrust. Bij het horen van die naam moet ik altijd denken aan mijn eigen Geert W. Nee, Geert is er niet meer. Maar dat is ook niet echt heel erg. Ik heb weloverwogen afscheid van hem genomen. Hij was onze zoekbeer.


Hij ontsprong de dans tijdens het castreren, dat we toen nog deden. Zo kwam hij met twee gezonde ballen, in de restafdeling terecht. Eigenlijk was hij ontzettend lelijk, had een rare kop, een grote brede bek en hij was brutaal. Ik noemde hem Geert W. Hij kwam in een hok bij een prachtige inkt zwart beertje die ik bewust had aangehouden als zoekbeer. Deze zwarte noemde ik Ali B. Samen deelde ze een hok, de voerbak, de slaapplaats. Als twee vrienden! Zwart en Wit, in alles twee tegenpolen. Waarom ik ze zo noemde weet ik niet meer, maar een beetje humor verhoogt het werkplezier.


Toen de beren groot genoeg waren voor het echte berenwerk, werden ze gescheiden en liepen ze achter elkaar de berenparade voor de zeugen langs. Geert W was super gemotiveerd en had altijd goede zin. Hij had z’n droombaan en ging er helemaal voor. Ik heb zelden zo’n fanatieke beer gehad.


Van goede vrienden die het eerst waren, werden het elkaars grootste concurrenten. Geert was alleen nog maar druk met z’n buurman. Dag en nacht was hij aan het roggelen. Hij vrat niet meer, beet Ali in z’n billen/ballen als hij de kans kreeg. Daarom besloot ik het tussenschot helemaal dicht te maken. Ook kreeg ieder z’n eigen rij zeugen. Dit werkte beter, het gaf meer rust.


Geert hing regelmatig met z’n lichaam over de hokafscheiding van 1.20 meter hoog, te roggelen. Daardoor vernielde hij een TL balk die boven de zeugen hing. We maakten een extra buis over de hokafscheiding heen. Die werd 1.40 meter hoog en gaf Geert nog beter houvast om de dosator te vernielen, waardoor al het voer in het berenhok belandde. Poortjes werden gesloopt en kunststof wanden werden opgevreten. Geert was niet te temmen. Hij nam zijn taak zo serieus met z’n geroggel en gekwijl, dat de zeugen er soms flauw van werden en spontaan een stareflex vertoonden.


Na de tweede vernielde dosator was hij echt te ver gegaan. Inmiddels drie jaar en echt een joekel van een beer. Hij mocht woensdag met de zeugen mee! Enkele reis!


Maar ja, dan is het woensdag en Geert is erg stil. Vreet z’n bak niet leeg, alsof hij het weet. De wagen staat klaar, klep naar beneden.... Geert loopt vol vertrouwen voor mij uit. Geen geroggel, geen gehap. Netjes op de klep naar boven, de wagen in. Na drie jaar had ik toch een soort band met Geert. Hij had altijd goede zin. Jammer dat hij zoveel kapot maakte…
 


Sabine Grobbink
Varkenshoudster



 

Lees ook

Online kennissessies

Vitale Varkenshouderij

Meld je hier aan

Stelling

Loading

Weer

  • Zaterdag
    16° / 7°
    70 %
  • Zondag
    15° / 4°
    20 %
  • Maandag
    11° / 8°
    95 %
Meer weer