Verzadigd

We communiceren ons suf vandaag de dag. De tijden van het sturen van een brief of fax lijken verder weg dan ooit. We mailen, blackberryen, i-padden, we volgen nieuwssites, ontvangen e-nieuwsbrieven, kranten, vaktijdschriften en TV en radio voorzien ons van een eindeloze stroom berichten.

Lang niet alles is relevant, laat staan zorgvuldig gecheckt en tot stand gekomen. Media gaat het om snelheid; iedereen wil de eerste zijn in de ratrace van het nieuws of het zetten van een punt op de maatschappelijke agenda.

Iedereen zendt zijn boodschappen met een doel: mensen moeten iets doen of laten. Om op te vallen tussen al dat communicatiegeweld is blijkbaar veel geoorloofd. Halve waarheden, onjuiste feiten, emotionele beelden. Want we worden pas wakker als het afwijkt van het normale patroon.

Dat de gemiddelde berichten de diepgang van een platbodem hebben, lijkt noch voor de zender van de boodschap noch voor de ontvanger een probleem te zijn. Sex sells wordt gezegd. Ik voeg daar emotie, leed en sensatie aan toe. En alles wat afwijkt van het reguliere, krijgt aandacht. Liefst in beeld en geluid want dat ‘consumeert’ lekker gemakkelijk.

En toch…lijkt het erop dat we verzadigd raken. Niet alleen door de hoeveelheid informatie maar ook door het dwingende karakter ervan. We moeten dit, we mogen dat niet, alles is een risico, we moeten ons overal op voorbereiden. Was het maar zo simpel. Het gaat namelijk verder. Veel signalen en boodschappen zijn tegenstrijdig. Ook bij wetenschappers die over elkaar heen tuimelen. De stelligheid van vroeger is de voorzichtige aanname van nu.

Een mooi voorbeeld is het effect van (on)verzadigd vet op de menselijke gezondheid. Eerder was dat nauwelijks punt van discussie en kreeg dierlijk vet geen beste pers. Nu zien we dat wetenschappers daar zelf vraagtekens bij plaatsen en op eerdere aannames durven terugkomen. Dat zijn waardevolle signalen, want de wetenschap draagt een grote verantwoordelijkheid voor objectieve informatie en weergave van feiten.

De informatieverzadiging bij mensen gaat ondertussen gewoon door. Laten we alle informatie toe, dan stromen we over. Dus doseren we. Welke informatie past wel en welke niet en wat willen we weten om ons lekker, goed en gelukkig te voelen. Dat is voor iedereen verschillend. Bij voeding varieert dat van een kiloknallende gehaktbal tot een vleesvervangende vegaburger.

Eén ding staat vast. Mensen kunnen niet zonder eiwitten. Vlees is eiwit en vlees verzadigt. Lekkerder en beter dan welk product ook. Dat is een verdedigbare positie. Achterover leunen is daarom niet aan de orde ook al lijkt de druk soms van de ketel. Want wij moeten in de communicatiecarrousel willen meedraaien. Met de juiste boodschappen. Want dat bepaalt het verschil tussen zelf sturen en gestuurd worden.

Marc van der Lee
Directeur Communicatie VION