Afzet vochtrijke diervoeders in Nederland vrijwel stabiel in 2024

Volgens CFa kwam er minder aanbod van zuivel- en aardappelproducten, terwijl juist meer perspulp uit de suikerindustrie en producten van de graanverwerkende sector hun weg vonden naar veehouders. CFa-secretaris Wim Thielen: 'Veel van de vochtrijke diervoeders zijn seizoensmatig. Het aanbod ervan hangt samen met de hoeveelheid die wordt geoogst en de kwaliteit ervan.'

De meestgebruikte vochtrijke diervoeders zijn al jaren aardappelproducten, tarwegistconcentraat, perspulp, tarwezetmeel, bierbostel, maisglutenvoer en kaaswei. Samen zijn ze goed voor bijna 95 procent van de totale afzet. De markt wordt grotendeels bepaald door vraag en aanbod. Omgerekend komt de 5,2 miljoen ton overeen met bijna 1,2 miljoen ton droge voedergrondstoffen.

In de varkenshouderij nam de inzet van vochtrijke voeders met 3 procent af tot 2,7 miljoen ton. De belangrijkste oorzaak was het lagere aanbod van aardappelproducten en weiproducten. Toch blijven tarwezetmeel, aardappelstoomschillen, tarwegistconcentraten en zuivelproducten de kern van het rantsoen.

Minder afzet van wei

Het sterkst daalde de afzet van wei: van 800 miljoen kilo naar 700 miljoen kilo. Deze stroom gaat volledig naar de varkenssector. Thielen merkt op dat de hoge energieprijzen in 2022 al voor druk zorgden en dat nu de krimp in de varkenshouderij leidt tot extra volatiliteit. 'Voldoende afzet houden naar de varkenshouderij is een aandachtspunt om de circulariteit van vochtrijke coproducten op de lange termijn te kunnen blijven benutten.'

In de rundveehouderij steeg de afzet van vochtrijke diervoeders met bijna 3 procent tot 2,5 miljoen ton. Deze groei is vooral te danken aan een hogere beschikbaarheid van bietenpulp. De belangrijkste producten in dit segment zijn perspulp, bierbostel, aardappelpersvezels, tarwegistconcentraat en maisglutenvoer.

CFa benadrukt dat het gebruik van vochtrijke diervoeders bijdraagt aan een duurzamere keten. De jaarlijkse inventarisatie brengt in kaart hoeveel coproducten uit de voedings- en biobrandstofindustrie worden benut in Nederland en de nabije grensregio. Thielen: 'Veehouders benutten op die manier regionale reststromen zonder extra droogkosten. Dat draagt bij aan een lagere CO2-uitstoot van zowel de voedselverwerkende industrie als de veehouderij.'