Landelijk kader voor lozingen mestverwerkers

Het toenemend aantal mestverwerkers in Nederland en de aanvragen om lozingsvergunningen van afvalwater leidt tot een bepaalde mate van willekeur. Afgelopen 2 jaar hebben de waterschappen Aa en Maas, Brabantse Delta, De Dommel, Peel en Maasvallei, Rijn en IJssel, Vallei en Veluwe ruim 40 vergunningen verleend voor het lozen van dat afvalwater op riolering of oppervlaktewater. De waterbeheerders hanteren verschillende beleidskaders bij de vergunningverlening van lozingen van deze installaties.

Waterbeheerders in het zuiden en oosten van Nederland roepen het ministerie van Infrastructuur en Milieu op om het lozingenbeleid voor de mestverwerkingsinstallaties te uniformeren en te borgen in nationaal waterbeleid. De Waterschappen zien door de verwerkingsverplichting het aantal aanvragen voor vergunningen om afvalwater van mestverwerkingsinstallaties te lozen op rivieren, beken of riolering toenemen. Ze maken zich zorgen over het toenemen van de hoeveelheid nutriënten (NPK en metalen) en risicovolle stoffen zoals antibiotica en stoffen van hormonen in de Nederlandse wateren. Antibiotica in het afvalwater kan volgens hen leiden tot resistentie-vorming bij bacteriën in gezuiverd water en gevaar opleveren voor de volksgezondheid.

Een landelijk kader is volgens die waterschappen nodig om de lozingen van mestverwerkers op een juiste wijze te kunnen toetsen en al dan niet toe te staan. Ook LTO Nederland en Rijkswaterstaat vinden het belangrijk dat er landelijk duidelijkheid komt en wil meewerken aan de oproep van de waterschappen.

Lees meer in deze brief.