Vlees en het nieuws

Vlees stond weer eens op de voorpagina van de dagbladen. Dit keer over de ESBL-bacterie die de Consumentenbond had gevonden in kalfsvlees en rundvlees. De Consumentenbond had het onderzoek in opdracht van het Ministerie van Economische Zaken uitgevoerd. De media pakten stevig uit. Minister Schippers liet zich niet onbetuigd en reageerde op camera dat consumenten de biefstuk door en door moesten bakken want in een doorbakken biefstuk zitten geen bacteriën meer… Dat klopt. Wat de Minister blijkbaar niet wist, is dat in de binnenkant van een biefstuk geen bacteriën zitten maar alleen aan de buitenkant. Haar bereidingsadvies verandert elke biefstuk in iets dat meer wegheeft van een gebakken schoenzool en daar wordt elke vleeseter acuut heel triest van. Hier zijn wel weer een paar lessen te trekken.

Vleesmakers hebben een complex vak waar heel veel bij komt kijken. De zorg voor dieren, hun gezondheid, leven en welzijn, transport, slacht en verwerking tot een veilig en lekker product voor de consument. Waarbij die laatste het product nog goed moet weten klaar te maken. Dat is al met al een verantwoordelijk vak. We maken tenslotte levensmiddelen die de consument met genoegen en met een goed gevoel wil eten. En al die vleesmakers samen weten veel, heel veel. Alles wat we doen of laten is vanuit kosten of techniek doordacht. En daar wringt de schoen.

Media, zeker de algemene pers, hebben helaas te weinig tijd en interesse in die technische informatie. Details doen er niet toe want consumenten zouden daar niet op zitten te wachten. Journalisten jagen op nieuws en alles wat afwijkend is, scoort. Het is lucratiever om als eerste nieuws te brengen dan nieuws van feiten te voorzien waarmee de lezer, luisteraar of kijker zich een evenwichtig oordeel kan vormen.
De publiciteit over ESBL is weer een mooi voorbeeld. Nergens heb ik gelezen dat deze bacterie afkomstig is uit dichtbevolkte steden in Zuidoost Azië en Afrika waar mensen onder slechte hygiënische omstandigheden leven. Evenmin dat gezonde mensen niet ziek worden van ESBL maar dat ziekenhuispatiënten met een verminderde weerstand eerder bevattelijk zijn. En -ook de moeite waard- dat de besmettingsbron in het merendeel van de gevallen van mens op mens is.
Via de mens komt ESBL in het milieu en bij dieren, zowel in het wild als bij landbouwhuisdieren. Aardig om te weten is dat de besmetting het meest is vastgesteld bij huisdieren. Dit noem ik nieuwsduiding, het verhaal achter de krantenkop.
Varkensvleesmakers komen er dit keer goed af. Dat verdienen we ook. Ere wie ere toekomt, onze sector ziet en neemt zijn verantwoordelijkheid. Op welzijn, op duurzaamheid en op diergezondheid. Dat lukt door alle kennis en kunde die we samen hebben en benutten. Op 24 mei twitterde ik: “Welke journalisten willen hun productkennis over vlees op -nog- hoger niveau brengen? Wij maken er tijd voor. #goede informatie”. Ik heb tot nu toe één aanmelding. Van een vakbladjournalist die voor diepgang en duiding gaat. Daar moeten we er meer van hebben. Dan gaat het nieuws tenminste goed over vlees.