Andere tijden

Naast mijn werkzaamheden in de varkenshouderij ben ik momenteel druk doende met de verbouwing van het pas aangekochte huis van mijn dochter. Ze heeft een oud arbeidershuisje uit de jaren '20 gekocht in Veghel. Samen hebben we de gehele bovenverdieping gestript. De indeling, de isolatie en de gekozen materialen voldoen niet aan de wensen van de nieuwe tijd. Waren de slaapkamers vroeger groot genoeg om er een groot gezin te huisvesten, naar de standaarden van vandaag de dag was het voor velen te klein om er alleen of samen te wonen. Gelukkig kunnen zowel mijn dochter als ik daar goed doorheen kijken. Nu zorgen we er met liefde, aandacht, tijd en de inzet van wat extra middelen voor dat de ruimte optimaal wordt benut. Er ontstaat een eigen paleisje dat wel voldoet aan alle moderne standaarden van een eengezinswoning.

Als ik de verbouwing van een huis vergelijk met onze varkenssector, zie ik wel wat overeenkomsten. Oude stallen worden gesloopt omdat ze niet meer voldoen aan de nieuwe eisen. Er komt meer ruimte voor de dieren omdat we dit maatschappelijk erg belangrijk vinden. Daarnaast moeten allerlei maatregelen worden genomen om de ammoniakuitstoot te beperken en het milieu minder te belasten. Er wordt goed geïsoleerd om energiekosten te besparen en meteen te zorgen voor een goed leef- en werkklimaat dat voldoet aan de eisen van de moderne ondernemer.

Het grote verschil ten opzichte van de verbouwing van een huis is dat je bij een huis veel meer vrijheid hebt. Minder belemmerende regels die je tegenhouden om je visie te realiseren. Dat is in de varkenshouderij wel anders. De vele regels belemmeren de vrijheid in het ondernemen. Waar sommige regels op het gebied van milieu en maatschappelijk draagvlak nog begrijpelijk zijn, vind ik het onbegrijpelijk dat ze telkens worden aangepast. Er lijkt sprake te zijn van willekeur tussen het soort agrarisch ondernemer. Tel naast deze regels en beperkingen het gebrek aan opvolgers en de beperkte financiële middelen op en je hebt een groot risico gecreëerd voor het voortbestaan van dit type onderneming.

In mijn omgeving zie ik steeds meer het gevolg: lege varkensstallen. Met een gevoel van heimwee en nostalgie kijk ik daar naar. Ergens heeft het wel een gelijkenis met het lege nestgevoel. Dat ervaar ik al als ik eraan dénk dat mijn enige dochter op korte termijn echt het ouderlijk huis gaat verlaten en haar slaapkamer leeg komt te staan. Maar waar het bij haar een gezonde ontwikkeling is om op eigen benen te staan, zijn de lege stallen helaas een teken dat het niet gelukt is de boontjes te doppen.

Jan van de Weem
Bedrijfsleider Manstal vleesproductie Melderslo