De PRRS-pandemie
Het is alweer heel wat jaren geleden, maar ik ben toch oud genoeg het me te herinneren. Een mysterieuze ziekte waarbij varkens blauwe oren kregen, verspreidde zich met grote snelheid over de wereld. Net als nu bleek destijds een virus ook in staat te zijn om zich efficiënt over de wereld te verspreiden.
En ik voorspel: volgend jaar gaat er naast aandacht voor corona ook veel aandacht komen voor het PRRS-virus. Ten eerste omdat in april de nieuwe Europese diergezondheidsregeling van kracht wordt. In die regeling is opgenomen dat KI-stations die sperma van varkens leveren naar andere Europese landen alleen PRRS-vrij sperma over de grens mogen brengen. KI-stations moeten er dus alles aan doen om PRRS-vrij te blijven en zullen daarom continu de vinger aan de pols houden. Blijven bewijzen dat ze PRRS-vrij zijn.
Ten tweede gaat ook de vitale varkenshouderij-coalitie, Coviva, de strijd aan met het PRRS-virus. In haar ambities heeft ze opgeschreven dat ze bedrijfsgebonden ziekten waaronder PRRS gestructureerd willen aanpakken.
Gelukkig is er nog meer goed nieuws. Met alle moderne computer- en laboratoriumtechnieken die we tegenwoordig kunnen gebruiken, begrijpen we steeds meer van het PRRS virus en haar verspreiding. Ook voor PRRS kennen we het reproductiegetal en hoe we dat getal moeten laten dalen.
Daarnaast kijken we naar de mutaties van het virus. Het is voor elk bedrijf mogelijk om te onderzoeken of het PRRS-virus dat bij dieren op het bedrijf wordt gevonden, een bekend veldvirus is of dat hetzelfde virus al langer op het bedrijf rondgaat
Nu weer terug naar de actualiteit. Want net als voor corona blijkt bron- en contactonderzoek de sleutel voor de aanpak en verlaging van het reproductiegetal op bedrijfsniveau. De teststraat voor PRRS hebben we klaar. Alle kennis over het virus, de verspreiding en diagnostiek is aanwezig. Het is aan ons allemaal samen hoe we ermee omgaan. Want ook voor PRRS geldt: 'Samen krijgen we het virus eronder!'
Manon Houben
Varkensdierenarts