ABN Amro-man en hobbyboer weet wat er leeft bij veehouders

'Ik wil wel plaatsnemen op het bankje, maar het moet wel verantwoord gebeuren in deze coronatijd.' Omdat het begeleiden van afstuderende mas-studenten en het beoordelen van hun eindverslagen over investeringsplannen niet doorgaan, is een afspraak op het erf van Arie Apeldoorn uit De Heurne snel gemaakt.

Ook al heeft het enkele graden gevroren, buiten in de ochtendzon is het goed toeven. Koffie wordt buiten gebracht door de vrouw des huizes. Hun drie studerende kinderen zijn thuis omdat de scholen dicht zijn. 'Het is maar goed dat we sinds twee maanden zijn aangesloten op glasvezelnetwerk', zegt Apeldoorn. 'Ook al zit iedereen nu tegelijk te beeldbellen, te surfen op het internet of te werken in de cloud, het gaat allemaal razendsnel. Digitalisering is een aanjager van contactarmer worden en dat vind ik jammer.'

Nomadisch bestaan

Apeldoorn heeft in zijn jeugd een nomadisch bestaan gekend dat startte in het Gelderse Bruchem. Iedere vijf tot zeven jaar verhuisde het gezin met het werk van zijn vader mee. Van rundveeonderzoek veranderde dat in voedingsonderzoek van varkens bij De Schothorst in Hoogland. Daarna verkaste de familie naar een selectiemesterij in Woubrugge. 'We woonden altijd op een boerderij, maar wij waren geen boer.'

Op zaterdagen werkte Apeldoorn bij een topfokker van Groot-Yorkshire en Nederlands Landras-zeugen en -beren in Bunnik. 'Dat was een prachtige tijd. Het draaide om sterzeugen en boeren kwamen zelf hun beer uitzoeken.'

Varkenshouder willen worden

Apeldoorn wilde varkenshouder worden, ook al was dat zonder een eigen boerderij een onhaalbare kaart. Daarom ging hij naar de Agrarische Hogeschool Dronten. Het theoretische verrijkte hij met het praktische door een hogere kaderopleiding varkens- en pluimveehouderij in Almelo te gaan doen. Aan militaire dienst viel niet te ontkomen. Hij kwam bij de cavalerie en werd tankcommandant. 'Maar met commanderen heb ik nog steeds helemaal niks.'

Ondertussen had Apeldoorn zijn huidige vrouw leren kennen. Omdat zij in Heteren op kamers woonde, zocht hij zijn eerste baan in die omgeving. Het werd ABC Gelderland in Lichtenvoorde. 'Ik belandde in de varkensvoerwereld, maar het had ook net zo goed relatiebeheerder en voorlichter bij een varkensfokkerijorganisatie kunnen worden', benadrukt hij. 'Het netwerken en het verkopen vind ik mooi om te doen.'

Verknocht aan de Achterhoek

Het werken met varkenshouders in de Achterhoek beviel Apeldoorn uitstekend. Hij raakte zelfs helemaal verknocht aan die streek. 'Daarom hebben we ons zoekgebied voor een boerderijtje verlegd. In 1991 zijn we op dit voormalige melkveebedrijf terechtgekomen en ben ik honkvast.'

In 2000 werd Apeldoorn benaderd door ABN Amro om het agriteam in Doetinchem te versterken. Daar ging hij opin omdat het werk breder was dan alleen varkens. 'Ons overleg van de dierlijke sectoren noemen we het Knorteamoverleg', zegt hij. 'Het bankenlandschap verandert snel en de digitalisering rukt op. Maar er liggen altijd kansen, want ik kijk steevast vooruit.'

Hobbyboer, natuurmens en vogelaar

Ook al noemt Apeldoorn zich een hobbyboer, er zit leven en ontwikkeling in. Op de grup staan nu Nederlands bonte schapen met hun pasgeboren lammetjes. In het weiland lopen ooien en dartelen lammeren. In een andere wei loopt de vrouwelijke kudde van rode en zwarte Lakenvelders.

Apeldoorn is voorzitter geweest van de Vereniging Lakenvelder Runderen. 'Het gaat een stuk beter met de populatie van dit zeldzame huisdierras. Er waren 250 Lakenvelders en dat is gegroeid naar zo'n drieduizend dieren. Mijn droom is om ooit nog een ki-waardige Lakenvelder-stier te fokken.'

Van de bijvoerplaats van de Lakenvelders loopt Apeldoorn naar de pluimveetak. In een ren scharrelen de schuwere Lakenvelder-hoenders op een vrij strak grastapijt, terwijl in een andere de zwarte Australorp-kippen op een zandvlakte met holen lopen. 'Die zijn socialer, maar pikken wel elk ontluikend grassprietje op.'

Natuurmens

Naast liefhebber van boerderijdieren is Apeldoorn een echt natuurmens. In een nestkast broedt een steenuil. Als de zwaluwen weer op de boerderij terugkeren, geniet Apeldoorn met volle teugen. Terwijl hij vertelt over zijn vogelpassie, klinkt verderop een apart geluid. 'Een groene specht lacht ons uit. Prachtig. Ik hoef echt niet ver weg op vakantie.'